Bilirubina noworodkowa

Krótko o badaniu

Bilirubina noworodkowa. Ilościowa metoda oznaczania bilirubiny noworodkowej, przydatna w monitorowaniu chorób powodujących żółtaczkę noworodków, zwłaszcza erytroblastozy płodowej (choroby hemolitycznej noworodków, HDN).

Więcej informacji

Ilościowa metoda oznaczania bilirubiny noworodkowej. Bilirubina powstaje w układzie siateczkowo-śródbłonkowym z hemoglobiny  rozpadających się erytrocytów.  Do bilirubiny metabolizowana jest hemowa część hemoglobiny.  Bilirubina  w połączeniu z albuminami transportowana jest do wątroby, w wątrobie wiązana jest z kwasem glukuronowym.  Usuwana jest  przez przewód pokarmowy, a w formie rozpuszczanej filtrowana przez nerki. U noworodków  dochodzi do tzw. fizjologicznej żółtaczki, polegającej na wzroście poziomu niezwiązanej bilirubiny wskutek niedojrzałości  transportu  i systemów wiążących bilirubinę w wątrobie: np. ligandyny i glukuronidotransferazę . Fizjologiczna żółtaczka ustępuje u dzieci donoszonych w 3-4 dniu, a u wcześniaków do 14 dnia po urodzeniu.  Jeżeli stężenie bilirubiny niezwiązanej przekracza poziom fizjologiczny, powstaje niebezpieczeństwo przenikania bilirubiny do ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Nadmiar bilirubiny jest neurotoksyczny  i może prowadzić do żółtaczki jąder podkorowych mózgu (tzw. kernicterus).  Może również dochodzić do ogólnego uszkodzenia komórek. Żółtaczka u noworodków może wystąpić w przebiegu choroby hemolitycznej – erytroblastozy płodowej  (choroba hemolityczna noworodków, HDN ang. hemolytic disease of the newborn),  np. w wyniku izoimmunizacji  w zakresie układu Rh  lub antygenów grupowych, prowadzącej do znacznego rozpadu erytrocytów. Oznaczania bilirubiny noworodkowej służy do monitorowania stanów objawiających  się  żółtaczką.

Przygotowanie do badania

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania

Możliwe przyczyny odchyleń od normy