IgE sp. F244 - ogórek, met. ImmunoCAP

Ilościowe, oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, z wykorzystaniem ekstraktu ogórka, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  alergenów ogórka, przydatne w diagnostyce alergii.  Zależna od IgE alergia pokarmowa na ogórek (Cucumis sativus) jest rzadka. Objawy dotyczą zespołu alergii jamy ustnej, OAS (ang. ) – świądu i pieczenia warg, języka i gardła. Opisano uogólnioną reakcję anafilaktyczną oraz alergię kontaktową. Dużym alergenem ogórka jest panalergen, profilina,  Cuc s 2,  (Dau c 4), odpowiedzialny za  reaktywność krzyżową z roślinami posiadającymi alergeny profilinowe: selerem, marchwią, pyłkiem brzozy, ambrozją i roślinami należącymi do dyniowatych, jak: melon, arbuz, dynia, cukinia. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów ogórka F244 (f244).