Panel infekcji odkleszczowych: TBEV, B.burgdorferi sensu lato, Anaplasma/Ehrlichia, Babesia sp., met. PCR

Badanie wykonywane w kleszczu usuniętym z miejsca wkłucia, w celu ustalenia zasadności wczesnego wdrożenia terapii lub przyśpieszenia  rozpoznania infekcji u ukąszonego. Odkleszczowe zapalenie mózgu (ang. tick-borne encephalitis, TBE), jest chorobą atakującą ośrodkowy układ nerwowy (OUN) człowieka. Patogenem TBE jest wirus kleszczowego zapalenia mózgu, TBEV (ang. tick-borne encephalitis virus), wirus RNA należący do rodziny Flaviviridae. Objawy zakażenia europejska formą TBEV są znacznie poważniejsze u osób dorosłych niż u dzieci. U około dwóch trzecich chorych manifestuje się tylko wczesna (wiremiczna) faza zakażenia, o niecharakterystycznych objawach, jak:  gorączka, bóle i zawroty głowy, często też nudności/wymioty, zmęczenie, ogólne złe samopoczucie, bóle mięśni i stawów. Po około 8 dniach od remisji, u 20-30% pacjentów rozwija się druga faza choroby, obejmująca zakażenie ośrodkowego układu nerwowego z objawami typowymi dla zapalenia opon mózgowych i mózgu. W tej fazie choroby leczenie i rekonwalescencja są długotrwałe i u pewnej części (10-20%) chorych powodują długotrwałe zaburzenia neurologiczne bądź neuropsychiatryczne. Śmiertelność na skutek zakażenia europejskim typem TBEV wynosi około 1-2% osób z objawami zakażenia OUN.
Borrelia burgdorferi jest krętkiem przenoszonym przez kleszcze. Po kilku tyg. od ukąszenia przez zainfekowanego kleszcza zakażenie może uwidocznić się w postaci rumienia wędrującego. Jest on typowym (patognomonicznym) objawem choroby i eliminuje konieczność dalszej diagnostyki, lecz pojawia się tylko u 30-40% zakażonych.  Na etapie rumienia możliwe jest rozpoznanie boreliozy na podstawie objawów chorobowych oraz diagnostyki metodą PCR. Rozpoczęcie właściwej antybiotykoterapii jest warunkiem niedopuszczenia do rozwinięcia się przewlekłej boreliozy. W późniejszej fazie choroby objawy są niespecyficzne i trudne do jednoznacznego zdiagnozowania. Mogą dotyczyć ośrodkowego układu nerwowego, stawów czy serca. Wiarygodna diagnostyka metodą PCR z właściwie wybranego materiału klinicznego wspomagana diagnostyką serologiczną stanowi jedyną możliwość rozpoznania choroby.  
Anaplasma phagocytophilum (A. phagocytophilum) jest rikecją, obligatoryjnie wewnątrzkomórkowym pasożytem mającym zdolność do infekowania leukocytów człowieka. Nosicielem Anaplasma są kleszcze (Ixodes scapularis, I.ricinus lub I.pacificus). Zakażenie anaplazmą może wywołać anaplazmozę granulocytarną, której typowymi objawami są: gorączka, bóle głowy, bóle mięśni i objawy podobne do przeziębienia. Okres wylęgania choroby wynosi około 1-2 tygodni od momentu ukąszenia przez zakażonego kleszcza. Epidemiologia A. phagocytophilum jest podobna do obserwowanej dla Borrelia burgdorferi oraz Babesia microti, ponieważ kleszcze są ich wspólnym nosicielem.
Termin “ehrlichioza” stosowany jest wobec zakażeń spowodowanych kilkoma różnymi gatunkami drobnoustrojów, w tym Ehrlichia chaffeensis (E. chaffeensis) oraz Ehrlichia muris (E. muris), przenoszonych przez kleszcze. Objawy ehrlichiozy pojawiają się 1-2 tygodnie od momentu ukąszenia. Typowymi objawami są: gorączka, bóle głowy, objawy grypopodobne, złe samopoczucie, bóle mięśni, zaburzenia żołądkowe (nudności, wymioty, biegunka), czasem splątanie. U dzieci częstym objawem zakażenia jest też wysypka. Objawy są różne u poszczególnych osób, istotne jest więc ustalenie, czy w okresie poprzedzającym miało miejsce ukąszenie. Nieleczona ehrlichioza może prowadzić do zgonu.