Panel podstawowy - białaczki dziecięce

Immunofenotypem komórki określa się skład antygenów różnicowania, CD (ang. cluster of differentiation) występujących na powierzchni komórek i/lub w cytoplazmie, który jest charakterystyczny dla określonej linii komórkowej. Immunofenotypowanie pozwala na weryfikację, różnicowanie lub identyfikację linii i populacji komórkowych, typów nowotworów etc.  Badanie polega na procentowej  ocenie liczebności głównych linii komórkowych i ocenie stopnia dojrzałości komórek krwi na podstawie fenotypów oznaczanych za pomocą cytometrii przepływowej z uwzględnieniem błonowych antygenów CD i wewnątrzplazmatycznych markerów charakterystycznych dla populacji komórek w oparciu o bramkowanie SS/CD45. Analiza uwzględnia wymienione poniżej: CD 3, CD 7, CD 10, CD 19, CD 22, CD 79a, CD 13, CD 33, CD 64, CD 65, CD 117, MPO (cytoplazmatyczna mieloperoksydaza), Tdt (terminalna transferaza deoksynukleotydowa), sIgM (powierzchniowa immunoglobulina klasy M) i CD 45,  których dobór zależy od celu badania.  Badanie wykonywane jest w wykrywaniu i monitorowaniu: ostrych białaczek,  szpikowych, AML (ang. Acute Myeloid Leukemia) i limfoblastyczych, ALL (ang. Acute Lymphoblastic Leukemia); przewlekłych zespołów limfoproliferacyjnych; gammapatii monoklonalnych; nocnej napadowej hemoglobinurii oraz w procedurach transplantacji komórek.