P/c. p. fosfatydyloserynie w kl. IgM met. ELISA

Oznaczenie przeciwciał przeciw  fosfatydyloserynie (aPS) w klasie IgM  jest jednym z pomocniczych oznaczeń stosowanych  w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego. Fosfatydyloseryna jest naturalnym fosfolipidom będącym składnikiem błony komórkowej, w tym płytek krwi i nabłonka naczyń. Oznaczenie przeciwciał przeciw fosfatydyloserynie  jest stosowane w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego APS  (ang. antiphospholipid syndrome) i jest szczególnie przydatne w przypadkach tzw. seronegatywnego zespołu  antyfosfolipidowego,  to znaczy w przypadkach istnienia klinicznych objawów ginekologicznych, spełniających kryteria dla APS (typowe dla APS utraty ciąży), przy braku przeciwciał z triady przeciwciał  antyfosfolipidowych ( aPL):  aCA (przeciwciała antykardiolipinowe);  LA, LAC - antykoagulant  toczniowy  (ang. lupus anticoagulant) i abeta2GPI  (anty- beta 2-glikoproteinie I). Do innych przeciwciał wiązanych z APS należą przeciwciała przeciw fosfatydylocholinie, protrombinie, aneksynie czy fosfatydyloinozytolowi.  APS jest układową chorobą tkanki łącznej, charakteryzującą  się kryteriami laboratoryjnymi: obecnością aPL:  aCA)  i/lub LA  i/lub a beta2GPI  oraz kryteriami klinicznymi:  zakrzepicą naczyniową żył i tętnic (bez zmian zapalnych ścian naczyń)  i/lub z  powikłaniami położniczymi (obumarciem płodu po 10 tygodniu ciąży i/lub  przedwczesnym porodem i/lub samoistnymi poronieniami przed 10 tygodniem ciąży (trzema). APS jest rozpoznawany w przypadku spełnienia  co najmniej 1 kryterium klinicznego i 1 kryterium laboratoryjnego. Zespół antyfosfolipidowy może występować jako izolowana jednostka chorobowa (pierwotny APS) lub w połączeniu z chorobami tkanki łącznej, zwłaszcza z toczniem układowym (wtórny APS).