Grypa A/B/A(H1N1), szybki jakościowy test antygenowy

Test Grypa A/B/A(H1N1) jest szybkim chromatograficznym immunotestem pozwalającym na wykrywanie (jakościowe)  i różnicowanie wirusów grypy typu A, typu B i pandemicznego (2009) wirusa A(H1N1) na podstawie antygenów identyfikowanych bezpośrednio w wymazie z nosogardzieli (lub w aspiratach z nosogardzieli. Materiał do wykonanie testu jest pobierany przez personel punktów pobrań.
Grypa jest najbardziej powszechną chorobą zakaźną ludzi. Patogenem wywołującym grypę jest RNA wirus należący do rodziny Orthomyxoviridae. Wirusy grypy są sklasyfikowane w 4 typy: A, B,C i D. W  typie A wyróżniane są  podtypy ze względu na właściwości antygenowe dwóch powierzchniowych białek: hemaglutyniny (H, HA) i neuraminidazy (N, NA), odpowiedzialnych za wnikanie do atakowanej komórki (HA) i uwalnianie wirusów potomnych (NA). Oba białka, jako istotne dla rozwoju wirusa, stanowią cel działania  leków antywirusowych. Najczęstszymi podtypami wirusa grypy A u ludzi są H1N1 oraz H3N2. U ludzi wirus jest przyczyną ostrego zakażenia górnych dróg oddechowych, przebiegającego z wysoką gorączką i różnym stopniem objawów systemowych – od łagodnych objawów zmęczenia do niewydolności oddechowej i śmierci. Do czynników ryzyka, które mogą pogorszyć przebieg choroby należą: przewlekłe choroby dróg oddechowych, układu krążenia, nerek i choroby metaboliczne, a także wiek niemowlęcy i podeszły, ciąża oraz niedobory odporności. Wirus typu A jest silnie zakaźny i przenosi się drogą kropelkową. Okres wylęgania wynosi 18-72 godzin. Wirus A okresowo staje się przyczyną epidemii oraz pandemii, co wiąże się z nieustannymi mutacjami i zjawiskiem skoku antygenowego wirusa w wyniku resortacji genetycznej. Duża liczba podtypów grypy  A (ok. 100)  wynika z możliwej liczby kombinacji znanych obecnie 18 wariantów otoczkowej hemaglutyniny i 11 wariantów neuraminidazy. Wirus grypy A, wirus odzwierzęcy stanowiący przyczynę  zakażeń ptaków, świń, koni, psów, norek i fok, jest silniej patogenny od wirusa B. Znaczna zmienność genetyczna  prowadzi do nagłych zmian w antygenowości i powstawania nowych szczepów, wobec których układ odpornościowy osób w populacji jest nieskuteczny. Wirus grypy typu B jest najczęściej spotykanym wariantem wirusa grypy. Wykazuje słabą patogenność i mniejszą zmienność od  wirusa A. Posiada jeden podtyp hemaglutyniny i jeden neuraminidazy, podlega trzykrotnie rzadszym mutacjom genetycznym niż wirus A i nie ulega zjawisku resortacji, a jedynie przesunięciom antygenowym. W ciągu jednego sezonu pojawiają się średnio dwa szczepy wirusa A, a tylko jeden wirusa B. Ze względu na stabilność fenotypową i powszechność występowania, wirus B powoduje wytworzenie narastającej z wiekiem odporności osobniczej.