Czyraczność

Czyraczność (łac. Furunculosis) jest ropnym zapaleniem mieszków włosowych mogącym pojawiać się na wszystkich częściach ciała pokrytych włosami: twarz, kark, okolice krocza, uda, pośladki, pachy). W przebiegu czyraczności obserwujemy mnogie i nawracające czyraki.

Czynnikami predysponującymi do wystąpienia schorzenia są niedobory odporności (np. HIV, cukrzyca, choroby nerek), czy też nosicielstwo gronkowca (MRSA). Obniżenie odporności może powodować zakażenia bakteriami występującymi fizjologicznie na skórze.

Czyraki występujące w przebiegu infekcji początkowo manifestują się małymi sino-szarymi guzkami, które po kilku dniach zmieniają się w krostę z białym czopem przy cebulce włosa. Stopniowo zmiana powiększa się, aby w końcu pęknąć i utworzyć wgłębienie na skórze. Wokół czyraka może wytworzyć się stan zapalny. Inne objawy towarzyszące czyraczności skóry to: ból, powiększenie węzłów chłonnych i podwyższenie temperatury. Bardziej zaawansowana postać czyraczności to karbunkuł, który obejmuje kilka sąsiadujących ze sobą mieszków włosowych i może powodować, groźną dla życia, posocznicę. Leczenie opiera się na zastosowaniu antybiotykoterapii z zastosowaniem doksycykliny, klindamycyny czy biseptolu. W przypadku dolegliwości bólowych zaleca się stosowanie NLZP. Konieczna jest też kontrola diety, wyrównanie cukrzycy, kontrolowanie niedoborów odporności. Czasem stosowany jest zabieg chirurgicznego nacięcia guza, w razie braku ewakuacji ropy z guza.