Emfizema

Emfizema (łac. emphysema- rozedma) - w medycynie terminem tym określa się nadmierne zgromadzenie powietrza w narządzie, powodujące rozciągnięcie komórek. Rozedma najczęściej kojarzona jest z płucami, w jej przebiegu pojawiają się trudności z oddychaniem, kaszel, może też dojść do niewydolności oddechowej. Emfizema płuc to nieodwracalne uszkodzenie woreczków pęcherzykowych i oskrzelików oddechowych, w którym permanentne rozszerzenie pęcherzyków płucnych, powoduje częściowy lub całkowity zanik ścianek między nimi.

Emfizema może pojawiać się z wykonywanym zawodem (muzycy grający na instrumentach dętych, śpiewacy), u palaczy i osób w podeszłym wieku; częściej wstępuje u mężczyzn. Wyróżnia się rozedmę środka zrazika (u palaczy) oraz rozedmę całego zrazika (genetyczna) związaną z niedoborem alfa-1- antytrypsyny. Rozpoznania wstępnego dokonuje się na podstawie RTG klatki piersiowej, a diagnozę potwierdza się za pomocą tomografii komputerowej o dużej rozdzielczości. W zaawansowanej rozedmie klatka piersiowa przybiera beczkowaty kształt, a w RTG widoczne są pęcherze rozedmowe.

Leczenie zależy od stopnia zaawansowania, przyczyny oraz schorzeń towarzyszących. Stosuje się leki przeciwzapalne, rozszerzające oskrzela, antybiotyki. Genetycznie uwarunkowana rozedma leczona jest substytutem alfa-1- antytrypsyny. Ciężkie przypadki wymagają zastosowania tlenoterapii lub leczenia chirurgicznego, a nawet przeszczepu płuc; konieczna jest też rehabilitacja hamująca postęp choroby.