Klebsiella oxytoca

Klebsiella oxytoca (łac.) to bakteria, konkretnie pałeczka, należąca do rodziny Enterobacteriaceae. Po raz pierwszy opisał ją w 1886 roku Carl Flügge. Pod względem budowy i cech biochemicznych jest zbliżona do Klebsiella pneumoniae (pałeczka zapalenia płuc).

W normalnych warunkach Klebsiella oxytoca stanowi naturalną florę bakteryjną organizmu i nie powoduje zakażeń. Zmiana warunków środowiska może spowodować ich chorobotwórczość (np. spadek odporności, osłabienie). Klebsiella oxytoca jest częstą przyczyną zapalenia okrężnicy, posocznicy oraz zakażeń szpitalnych, szczególnie na oddziałach noworodkowych. Jest to związane z wysoką opornością bakterii na antybiotyki.

Istotne w rozpoznaniu zakażenia Klebsiella oxytoca jest badanie mikrobiologiczne oraz serologiczne. Do wykonania badania mikrobiologicznego niezbędne jest pozyskanie wydzieliny dróg oddechowych, wymazu z gardła i nosa, ropy, żółci, krwi, płynu mózgowo- rdzeniowego i/lub kału.

Dla pałeczek tego rodzaju charakterystyczny jest śluzowy wzrost na podłożu mikrobiologicznym, co pozwala na prawie bezbłędne rozpoznanie rodzaju Klebsiella. Celem odróżnienia Klebsiella oxytoca od innych bakterii tego rodzaju konieczne jest wykonanie szeregu oznaczeń cech biochemicznych. Charakterystyczny dla Klebsiella oxytoca jest dodatni wynik testu indolowego, sprawdzającego zdolność do przekształcania tryptofanu w indol.