Meningoencefalopatia
Meningoencefalopatia (ang. meningitis - zapalenie opon mózgowych, encephalitis - zapalenie mózgu) - termin ten stosowany w neurologii oznacza patologię, w której w tym samym czasie występuje zapalenie mózgu i opon mózgowo rdzeniowych, otaczających mózg. Inną stosowaną nazwą jest encephalomeningitis. W zależności od tego czy dominują objawy oponowe czy mózgowe nazwę meningoencefalopatia i encephalomeningitis stosuje się zamiennie.
Objawy meningoencefalopatii to: sztywność karku, nadwrażliwość na światło, gorączka, drgawki, zmiany w zachowaniu, problemy z mową i jasnym myśleniem, halucynacje, nudności i wymioty, a u małych dzieci mogą pojawiać się problemy z karmieniem, wypukłość czoła, senność, trudności z wybudzaniem. Czynniki wywołujące meningonecefalopatię to: zakażenia bakteryjne (N. meningitidis, S. pneumoniae, H. influenze typ B), grzybicze (Cryptococcus), wirusowe (HSV1 lub HSV2) choroby pierwotniakowe (Naegleria fowleri zwana amebą zjadającą mózg).
Wśród czynników ryzyka wystąpienia choroby wymienia się wiek (osoby >65 r.ż. oraz dzieci <5 r.ż.), obniżenie odporności (HIV, pierwotne niedobory odporności), choroby autoimmunologiczne (toczeń, łuszczyca, Leśniowskiego- Crohna), leczenie immunosupresyjne, radioterapia i chemioterapia. W diagnostyce wykorzystuje się badanie PMR, moczu, krwi, elektroencefalogram, CT i MRI. Choroba ma charakter piorunujący, jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, który wymaga natychmiastowego wdrożenia leczenia pod okiem specjalisty.
