Per rectum

Badanie per rectum wykonuje lekarz palcem bez pośrednictwa urządzeń diagnostycznych. Jest ono nieodłącznym elementem badania pacjentów pod kątem raka odbytu oraz badania prostaty u mężczyzn. Po tę formę diagnostyki sięgają lekarze wielu specjalizacji, w tym ginekolodzy, urolodzy i chirurdzy.

Wskazaniem do badania per rectum są:

• przewlekłe bóle brzucha,
• nasilone bóle brzucha,
• zmiana rytmu wypróżnień,
• biegunki lub zaparcia,
• dolegliwości okolic odbytu (ból, świąd),
• obecność obfitego śluzu lub krwi w stolcu,
• wrażenie parcia na stolec,
• nietypowe wydzieliny z odbytnicy,
• trudności w oddawaniu moczu.

Badanie per rectum wykonywane jest przez lekarza po nałożeniu na rękawiczkę jednorazową żelu zapewniającego optymalny poślizg (np. 2-procentowej lidokainy czy wazeliny). Lekarz sprawdza zmiany patologiczne, ale też kolor wydzielin oraz sprawność zwieraczy.

U kobiet wskazaniem do badania per rectum poza opisanymi przypadkami jest poród drogami natury. Ma ono wówczas na celu wykluczenie powstania urazów mięśni zwieraczy lub odbytnicy. To także badanie, które pozwala sprawdzić, czy nie doszło do przeszycia ściany odbytnicy w czasie zszywania krocza pękniętego lub naciętego podczas porodu. Grozi to powstaniem przetoki pochwowo-odbytniczej. Takie powikłanie nie jest wcale rzadkie.

Badanie per rectum jest zwykle bezbolesne. Niekiedy jednak trzeba przeprowadzić je w znieczuleniu. Dotyczy to sytuacji, gdy pacjentem jest dziecko lub osoba z zaburzeniami natury psychicznej. Ponadto znieczulenie może być konieczne, gdy zmiany okołoodbytnicze wywołują duży ból.