Poikiliocytyza

Poikiliocytyza (gr. poikilos - zróżnicowany, cyto- komórka) to termin medyczny oznaczający występowanie we krwi erytrocytów o różnych kształtach. Fizjologicznie erytrocyty mają kształt dwuwklęsłego dysku. W prawidłowym rozmazie mogą występować pojedyncze krwinki czerwone o zmienionych kształtach, o poikiliocytozie mówimy, gdy krwinki nieprawidłowe stanowią >10% wszystkich erytrocytów. Wśród krwinek czerwonych o zmienionym kształcie wymienia się: schistiocyty, stomatocyty, owalocyty/ eliptocyty, echinocyty, piknocyty, sferocyty, lakrymocyty, akantocyty, kodocyty, drepanocyty. Kształt erytrocytów oceniany jest w mikroskopie w rozmazie wykonywanym z krwi obwodowej. Równocześnie oznacza się również morfologię, która wskazuje na zmiany w ilości erytrocytów. O wyraźnej poikiliocytozie mówi się w przypadku wzmożonego rozpadu komórek krwi, natomiast postać umiarkowana występuje wówczas, gdy nie dochodzi do masywnego bezpośredniego rozpadu erytrocytów. Jej występowanie charakterystyczne jest dla: niedokrwistości z niedoboru żelaza, niedokrwistości hemolitycznej, zakażeń, oparzeń, sferocytozy wrodzonej, owalocytozy, talasemii, chorób nerek, zaburzeń czynności wątroby, choroby alkoholowej, mielofibrozy oraz niektórych nowotworów. Poikiliocytoza dodatnia u dziecka, szczególnie u noworodka w początkowych dniach po urodzeniu jest normą, innymi często diagnozowanymi przyczynami poikiliocytozy dodatniej u dzieci są: anemie, talasemia, choroby genetyczne (np. sferocytoza wrodzona).