Borelioza IgG w PMR met. Immunoblot

Wykonane metodą immunoblotu (pochodną techniki Western blot)  badanie stanowiące potwierdzenie specyficzności przeciwkrętkowych przeciwciał IgG wykrytych metodą ELIZA w płynie mózgowo-rdzeniowym, PMR. Test  stosowany w serologicznej diagnostyce boreliozy przy podejrzeniu neuroboreliozy.   Badanie w PMR powinno być wykonywane jednoczasowo z badaniem krwi dla  weryfikacji pochodzenia IgG. Stężenie i charakterystyka IgG w PMR i surowicy są różne z powodu sekwestracji anatomicznej utrudniającej dostęp antygenów i limfocytów do struktur CUN i istnienia biochemiczne bariery krew-mózg pomiędzy naczyniami i tkanką mózgu.
Porównywanie wyników blotów z PMR i  krwi  pozwala na ustalenie, czy doszło do wewnątrzoponowej syntezy immunoglobulin czy syntezy ogólnoustrojowej.
W badaniu określana jest reaktywność PMR w stosunku do diagnostycznie istotnych antygenów Borrelia spp:  markera wczesnej fazy zakażenia VlsE, wysoko specyficznego białka p39 (BmpA) i późnego markera zakażenia p83. Pozostałe antygeny to immunogenne lipidy błonowe i pięć antygenów białkowych.
Spektrum antygenów uwzględnionych przy określaniu immunoreaktywności przeciwciał IgG w PMR za pomocą blotu obejmuje:
• rekombinowane antygeny VlsE Borrelia spp stanowiące wczesny wskaźnik infekcji:
B. afzelii – VlsE Ba; B. burgdorferi sensu stricto – VlsE Bb i B. garinii –VlsE Bg
• lipidy ekstrahowane z błony bakteryjnej stanowiące częsty wskaźnik późnej infekcji B. afzelii – Ba; B. burgdorferi sensu stricto – Bb,
• rekombinowane białko p83 B. burgdorferi sensu stricto stanowiące częsty wskaźnik późnej infekcji • rekombinowana flagelina (p41) i BmpA (p39) z B. afzelii
• rekombinowane specyficzne, dimeryczne białko OspC advanced,(ang. Outer Surface Protein C), p25 B. afzelii, B. burgdorferi sensu stricto i B. garinii.
• rekombinowane, oczyszczone chromatograficznie białka B. burgdorferi sensu stricto: p58, p21, p20, p18.