C-peptyd po obciążeniu

Oznaczenie C-peptydu po obciążeniu 75 g glukozy wykonywane jest ze wskazań lekarza w różnicowaniu typów cukrzycy, w ocenie insulinooporności i w ocenie skuteczności leków hipoglikemizujących. Odstęp pomiędzy pobraniem próbek określany jest przez lekarza kierującego. C-peptyd stanowi marker aktywności komórek trzustki. Jest nieczynnym biologicznie, 31-aminokwasowym peptydem, powstałym w komórkach beta trzustki na drodze enzymatycznego odszczepienia insuliny od prohormonu: proinsuliny, wydzielanym do krążenia wrotnego w ilościach równomolowych z insuliną. Ze względu na różnice metabolizmu, stężenia insuliny i C-peptydu tylko w przybliżeniu pozostają proporcjonalne. Stężenie C-peptydu jest niezależne od insuliny egzogennej i obecność przeciwciał przeciwinsulinowych. Niskie stężenie C-peptydu stwierdzane jest w cukrzycy insulinozależnej, w której towarzyszy niskiemu stężeniu insuliny oraz w przypadku pełnego zahamowaniu syntezy insuliny po leczeniu insuliną egzogenną (przy wysokim stężeniu insuliny). Istotą testu jest obserwacja zmian stężenia C-peptydu po podaniu glukozy, wiążących się z szybkością wydzielania insuliny przez komórki trzustki i szybkością wchłaniania glukozy przez komórki organizmu.