CMV (Cytomegalovirus) DNA w kale met. PCR, ilościowo

Oznaczenie ilościowe materiału genetycznego (DNA) wirusa cytomegalii (CMV) w kale przy pomocy reakcji polimerazy łańcuchowej (PCR), przydatne w diagnostyce zakażenia wirusem cytomegalii oraz w monitorowaniu leczenia. Ludzki cytomegalowirus (CMV – cytomegalowirus hominis, hCMV) jest wirusem należącym do rodziny herpeswirusów (ludzki betaherpeswirus 5, HHV-5). Choroby wywołane przez CMV określane są jako cytomegalia. Objawowe zakażenie CMV może przebiegać jako: zapalenie płuc, zapalenie siatkówki, zapalenie mózgu, zapalenie żołądka i jelit. CMV jest najczęstszą przyczyną  wad, nabytych w okresie płodowym lub okołoporodowym. Wirus przenoszony jest na drodze kontaktów płciowych, kontaktu z płynami ciała, przez przetaczanie krwi i przeszczepy. U osób z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym zakażenie jest bezobjawowe lub ma łagodny przebieg. Po pierwotnym zakażeniu wirus może przetrwać w organizmie bezobjawowo i ulec reaktywacji w momencie osłabienia układu odpornościowego, np. w przypadku zakażenia HIV, w przypadku supresji farmakologicznej (choroby autoimmunologiczne), w przebiegu ciąży lub u osób po transplantacjach narządowych otrzymujących leczenie immunosupresyjne. Zakażenie CMV może przebiegać ogólnoustrojowo lub atakować poszczególne tkanki, w tym jelita. Infekcja przewodu pokarmowego może dotyczyć każdego z odcinków przewodu pokarmowego, ale najczęściej lokalizuje się w jelicie grubym, wywołując objawy zapalenia, jak: biegunka, gorączka, bóle brzucha, krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, niekiedy utrata masy ciała. Chorzy na nieswoiste choroby zapalne jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna) są narażeni na infekcje CMV, ze względu na częste leczenie lekami immunosupresyjnymi. Sugeruje się wprost, że choroby zapalne jelit i ich zaostrzenia mogą wiązać się z zakażeniami wirusowymi i pogarszać ich rokowania.