EBV (Epstein-Barr virus) IgM w PMR

Oznaczenie wirusowo-swoistej IgM w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) jest konieczne dla potwierdzenia wirusowego charakteru neuroinfekcji i dobrania optymalnej terapii przeciwwirusowej. Wirus Epsteina-Barr, EBV, poprawniej herpeswirus 4 (ang. Human Herpesvirus-4), o prewalencji dochodzącej do 100%, należy do wirusów neurotropowych. Zakażenia CUN przez EBV mogą powodować zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ZOMR (meningitis), zapalenie mózgu, ZM (encephalitis),  zapalenie rdzenia kręgowego, ZRK (myelitis) oraz inne zespoły kliniczne zależnie od zajętego regionu. Oznaczenie w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) IgM swoistej dla EBV ma na celu wykazanie miejscowej syntezy IgM w CUN, koniecznej dla potwierdzenia wirusowego charakteru neuroinfekcji jako przyczyny klinicznej postaci choroby i dobranie optymalnej terapii przeciwwirusowej. W przypadku podejrzenia zakażenia EBV, oznaczenie w PMR jest istotne ze względu na utrudniającą rozpoznanie, wysoką, seroprewalencję wirusa, a także zdolność herpeswirusów do ustalania latencji i  możliwość zakażeń nawrotowych. W przypadku EBV, diagnostyka molekularna oparta na PCR może być dwuznaczna ze względu na obecność materiału genetycznego wirusa w PMR bez bezpośredniego związku zakażenia z obserwowanym stanem patologicznym. Oznaczanie IgM powinno być wykonywane w parze równoczasowo pobranych materiałów: PMR i surowicy, dla wyliczenia indeksu syntezy przeciwciał AI (ang. antibody index – AI), uwzględniającego stężenia IgM całkowitej i IgM wirusowo-swoistej w PMR i w surowicy.  Dopiero wyliczenie indeksu, czyli względnego wskaźnika płyn mózgowy/surowica – CSQrel, pozwala na realną ocenę wewnątrzoponowej syntezy przeciwciał.