Enterowirusy IgA met. ELISA

Oznaczanie przeciwciał w klasie IgA jest przydatne w diagnostyce serologicznej chorób wirusowych wywołanych przez enterowirusy. Enterowirusy są wirusami przenoszonymi pomiędzy ludźmi przez bezpośredni kontakt. Są małymi wirusami RNA należącymi do rodziny Picornaviridae. Do enterowirusów należą: wirusy polio, wirusy Coxackie grupy A i B, wirusy ECHO i nowo wyodrębnione gatunki enterowirusów oznaczone numerami: 68-71. Enterowirusy są odpowiedzialne za szeroki zakres objawów u ludzi. Większość zakażeń nie związanych z wirusem polio, czyli non-polio, jest bezobjawowa lub objawia się jako niezróżnicowana choroba gorączkowa z trwającą do tygodnia gorączką 38-40°C. Wirusy polio powodują łagodne, subkliniczne zakażenia, ale również zapalenie opon mózgowych i chorobę Heinego-Medina (łac. poliomyelitis). Wirusy coxackie są najczęstszą przyczyną wirusowych chorób serca (grupa B), a także paraliżu (np. wirus A7 i inne z grupy A i B), aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (grupa A i B), opryszczkowego zapalenie gardła (grupa A), zapaleń mózgu, krwotocznego zapalenia spojówek (wirus A24), ciężkich zakażeń noworodków, choroby Bornholm, choroby stóp, rąk i ust, a także zwykłego przeziębienia. Wirusy ECHO są odpowiedzialne za niespecyficzne zakażenia przebiegające z gorączką, aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie mózgu (echowirus 9), zapalenie spojówek, ciężkie uogólnione zakażenia noworodków. Szczepy enterowirusów 68 do 71 są przyczyną m.in. paraliżu niezwiązanego z wirusem polio (enterowirus 71), aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, choroby stóp, rąk i ust (enterowirus 71), epidemicznego zapalenia spojówek (enterowirus 70). Do zakażenia enterowirusami dochodzi drogą fekalno-oralną, do wyjątków należy m.in. wirus Coxsackie A21,  rozprzestrzeniający się drogą kropelkową. Średni czas inkubacji wirusa w organizmie wynosi od 3 do 10 dni. Wiriony wydalane są z kałem i wydzielinami dróg oddechowych jeszcze przed wystąpieniem objawów choroby. Pierwsze przeciwciała IgA specyficzne dla wirusów pojawiają się w krwi już 1 do 3 dni po wystąpieniu objawów. W badaniu wykrywa się przeciwciała specyficzne dla wirusów Coxsackie , Echowirusów i poliowirusów bez wyszczególnienia  typu wirusa, który wywołał  serokonwersję. Porównaj badanie 455.