Gentamycyna, ilościowo

Monitorowanie stężenia gentamycyny w krwi w celu utrzymania stężenia terapeutycznego i uniknięciu przedawkowania, istotne w przypadku osób z upośledzoną czynnością nerek. Rozpoznanie stężenia toksycznego. Gentamycyna jest antybiotykiem amino glikozydowym, blokującym biosyntezę białka i powodującym ucieczkę składników odżywczych z bakterii. Wykazuje aktywność  wobec  bakterii tlenowych, zwłaszcza pałeczek Gram-ujemnych:  Enterobacteriaceae,  Campylobacter, Brucella, Pasteurella, Francisella, Pseudomonas aeruginosa i innych gatunków. W środowisku szpitalnym powstają szczepy oporne na gentamycynę, których odsetek zależy od specyfiki oddziału. Wiązanie gentamycyny z białkami osocza wynosi 20–30%. Gentamycyna dobrze przenika do nerek, moczu, torebki stawowej, skóry i tkanki mięśniowej. Słabo przenika do, między innymi,  płynu mózgowo-rdzeniowego. Przenika przez łożysko; stężenie w krwi płodu osiąga 30% stężenia w krwi matki. Kumuluje się w nerkach. Okres półtrwania - t1/2 wynosi 1,5–2,5 h i  ulega wydłużeniu do 48–72 h u osób z uszkodzoną czynnością nerek. Gentamycyna wydalana jest poprzez przesączanie kłębuszkowe w formie aktywnej przez nerki (85–95%). Klirens nerkowy gentamycyny jest podobny do klirensu kreatyniny.

Wzrost stężenia: przedawkowanie, jednoczesne stosowanie innych leków (cisplatyna, indometacyna,  amfoterycyna), niewydolność nerek, odwodnienie.

Wzrost stężenia: przedawkowanie, jednoczesne stosowanie innych leków (cisplatyna, indometacyna,  amfoterycyna), niewydolność nerek, odwodnienie.