Glukuronid etylu (EtG)

Glukuronid etylu (EtG) w moczu. Glukuronid etylu (EtG) jest organicznym związkiem chemicznym, należącym do glukuronidów, glikozydem etylowym kwasu glukuronowego, bezpośrednim metabolitem alkoholu etylowego, powstającym w stosunkowo niewielkiej ilości (ok. 0,02%) w wątrobie. Uznawany jest za czuły i dokładny wskaźnik spożycia alkoholu, przydatny również w początkowym okresie monitorowania abstynencji. W organizmach żywych EtG tworzy się w wyniku glikozylacji alkoholu etylowego – etanolu – kwasem UDP-glukuronowym (kwas  urydyno-5′-difosfo-D-glukuronowy). Reakcja sprzęgania w EtG etanolu z kwasem glukuronowym katalizowana jest przez enzym glukuronylotransferazę. Pojawienie się EtG w surowicy następuje nawet w przypadku niewielkich ilości spożytego etanolu, stąd jego pomiar przydatny jest dla wykazania konsumpcji alkoholu etylowego. Z przedłużającym się czasem regularnego spożycia alkoholu, EtG pojawia się w moczu i włosach. Stężenie EtG we krwi utrzymuje się do kilkunastu godzin od spożycia i pozostaje wykrywalne również po zaniknięciu etanolu we krwi. Czas utrzymywania się EtG zleży od ilości alkoholu wypitego. Przy umiarkowanej konsumpcji etanolu (< niż 30 g/dzień), EtG jest wykrywalny 8 godzin dłużej niż etanol. W przypadku intensywnej konsumpcji alkoholu,  EtG utrzymuje się  w moczu jeszcze przez 5 dni po odstawieniu alkoholu. Markerem przewlekłego spożywania alkoholu etylowego jest obecność EtG we włosach. Oznaczenie EtG stosowane jest do kontroli efektywności leczenia choroby alkoholowej, w rozpoznaniu nawrotów picia; w ocenie roli alkoholu w procesie chorobowym, a w medycynie sądowej, do oceny trzeźwości osoby w chwili zgonu etc. Badanie wykonywane jest  chromatografią cieczową sprzężoną z tandemową spektrometrią mas LC-MS/MS (ang. Liquid Chromatography – Mass Spectrometry/ Mass Spectrometry). Stężenie Etg w moczu mniejsze niż 100 ng/ml uważane jest za marker abstynencji,  stężenie przekraczające 100 ng/ml  potwierdza spożycie alkoholu.