HCV RNA met. real time RT- PCR, genotypowanie

Genotypowanie wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV), czyli identyfikacja genotypu wirusa, jest istotne dla określenia długości i intensywności terapii antywirusowej wirusowego zapalenia wątroby typu C (WZW C). HCV jest hepatotropowym wirusem RNA należącym do rodziny flaviwirusów (Flaviviridae), czynnikiem etiologicznym wirusowego zapalenia wątroby typu C (WZW C), bardzo niebezpiecznej choroby o zasięgu globalnym. Zakażenie HCV, dotykające na świecie od 3 do 4 milionów osób rocznie, przebiega jako ostre i chroniczne zapalenie wątroby, prowadzące do trwałego uszkodzenia wątroby, uruchomienia mechanizmów autoimmunizacyjnych i nowotworu, następstw poważniejszych niż konsekwencje lepiej utrwalonego w powszechnej świadomości WZW B, powodowanego przez wirus zapalenia wątroby typu B: HBV. HCV jako wirus RNA charakteryzuje się wysokim stopniem spontanicznych mutacji. Wyróżnia się 6 podstawowych genotypów HCV, o homologii nukleotydów mniejszej niż 70%  oraz liczne podtypy, wykazujące homologię pomiędzy 77% a 80%. U chorych na przewlekłe zakażenie HCV mutacje zachodzące podczas choroby powodują powstawanie licznych quasigatunków wirusa o wysokiej, przekraczającej 90% homologii nukleotydów. W diagnostyce zakażeń HCV przeprowadza się oznaczenia 6 podstawowych genotypów. Chorzy zakażeni wirusem o genotypach 2,3 i 4 wykazują dwukrotnie wyższy stopień odpowiedzi na leczenie niż zakażeni pozostałymi  genotypami. Leczenie  zakażenia HCV o genotypach 2 i 3 wykazuje skuteczność po 6 miesiącach, podczas gdy pozostałe genotypy wymagają terapii 12 miesięcznej.  

Genotyp wirusa determinuje czas trwania i intensywność terapii.