Identyfikacja szczepów atypowych (MOTT) do grup Runyona (etap)

Identyfikacja szczepów atypowych prątków (MOTT) do grup Runyona stanowi kolejny  etap cyklu diagnostycznego stosowanego w różnicowaniu i identyfikacji grużlicy. Złotym standardem w identyfikacji prątków  jest posiew materiału na podłoże hodowlane. Materiał kliniczny posiewany jest na podłoże stałe Loewensteina-Jensena. Znaczenie diagnostyczne na tym etapie posiada szybkość wzrostu kolonii i ich zdolność do tworzenia pigmentu (chromogenność). Chromogenne prątki „atypowe” stanowią grupę prątków innych niż gruźlicze, zwaną MOTT (ang. Mycobacteria 0ther Than Tuberculosis). Zgodnie z propozycją Runyon’a, na podstawie  zdolności do wytwarzania barwnika i szybkości wzrostu  wyróżnione zostały cztery grupy prątków: prątki foto¬chromogenne – wolnorosnące, wytwarzające barwnik po ekspozycji na światło, skotochromogenne – wol¬norosnące, produkujące barwniki także w ciemności, niechromogenne – wolnorosnące, nieprodukujące barwników, oraz prątki szybkorosnące. Hodowla prątków mająca na celu zaszeregowanie do grup Runyon’a jest poprzedzana wykonaniem testu niacynowego.