IgG met. nefelometrii

Badanie wykorzystane do oceny zaburzeń przepuszczalności bariery krew-mózg w diagnostyce chorób ośrodkowego układu nerwowego o różnym charakterze.
Płyn mózgowo-rdzeniowy (PMR) jest przesączem osocza krwi o zmienionym składzie elektrolitów, o niewielkiej zawartości białek. Obecność białek (w tym przeciwciał)  w PMR stwierdzana jest u niewielkiego odsetka osób zdrowych, jest natomiast charakterystyczna dla dużego procentu osób z chorobami ośrodkowego układu nerwowego (OUN), takich jak: stwardnienie rozsiane (SM), podostre stwardniające zapalenie mózgu (SSPE), kiła układu nerwowego, ostre zakażenia wirusowe i bakteryjne OUN,  postępująca leukoencefalopatia wieloogniskowa, poróżyczkowe postępujące zapalenie mózgu, sarkoidoza, toczeń rumieniowaty układowy (SLE),  zapalenie wielonerwowe,  zapalenie nerwu wzrokowego,  zespół Guillain-Barré,  chłoniak OUN i inne choroby zakaźne oraz autoimmunizacyjne. Wykrycia białek PMR syntetyzowanych wewnątrzpłynowo (nie pochodzących z surowicy) dokonuje się przez porównanie elektroforetycznego rozdziału białek w surowicy i PMR badanej osoby. Patologiczne białka PMR są widoczne w obrazie elektroforetycznym jako dodatkowe prążki, tzw. prążki oligoklonalne.  Uzyskanie obrazu elektroforetycznego surowicy i PMR wymaga znajomości stężenia białek w obu płynach. Pomiar stężenia przeciwciał klasy IgA, IgM i IgG oraz albuminy w surowicy i PMR badanego wykonywany jest metodą nefelometryczną. Uzyskiwane są wielkości stężeń poszczególnych przeciwciał w obu płynach i obliczane ich proporcje: współczynnik albuminowy i wskaźnik Linka-Tibilnga.