tlo strony pacjenta
Znajdź badanie, pakiet lub artykuł

Insulina po obciążeniu (75g glukozy, 3pkt: 0, 1, 2h)

Kod badania: 887Kod ICD: L97

Kategoria badań

Cukrzyca

Dietetyka, suplementacja

Ogólnopolski czas oczekiwania na wynik 1-2 dni.

Opis badania

Insulina po obciążeniu (75 g glukozy, 3 pkt: 0, 1, 2 h). Wyznaczenie krzywej insulinowej po obciążeniu 75 g glukozy, w oparciu o pomiary stężenia insuliny w czasach: 0, 1 i 2 godz. po podaniu glukozy, przydatne w oznaczeniu insulinooporności.

Przygotowanie do badania

Test obciążenia glukozą powinien być wykonywany na zalecenie i według wskazań lekarza. Pacjent bez skierowania powinien podpisać właściwe oświadczenie.

Rytm dobowy

Rytm dobowy

Zmienność dobowa; zachowywać porę pobrania

Wysiłek dobowy

Wysiłek i stres

Unikkać stresu

Na czczo

Głodzenie

Na czczo (13-14 h), o 7.00-10.00, ostatni posiłek poprzedniego dnia o 18.00.

Więcej informacji

Wyznaczenie krzywej insulinowej po obciążeniu 75 g glukozy, w oparciu o pomiary stężenia insuliny w czasach: 0, 1 i 2 godz. po podaniu glukozy, przydatne w oznaczeniu insulinooporności. Insulina wpływa na tkanki docelowe poprzez swoiste receptory. Stany chorobowe, których patomechanizm jest zależny od insuliny spowodowane są zmniejszoną sekrecją insuliny lub opornością receptorów tkankowych na działanie fizjologicznego stężenia insuliny, przy czym zjawisko oporności receptorów insulinowych przejściowo występuje w fizjologicznych warunkach ciąży i w okresie pokwitania. Wpływ insuliny na tkankę docelową przedstawia zależność w postaci krzywej sigmoidalnej. Insulinoodoporność oznacza stan obniżonej wrażliwości organizmu (m.in. mięśni, tkanki tłuszczowej, wątroby) na działanie insuliny, przy podniesionym lub prawidłowym stężeniu insuliny w krwi. Nadprodukcja insuliny spowodowana zbyt słabą reakcją organizmu na jej prawidłowe stężenie wchodzi w skład zespołu metabolicznego, mogącego doprowadzić do chorób sercowo-naczyniowych i cukrzy typu 2. Insulinooporność może być uwarunkowana genetycznie, spowodowana nadmiarem wydzielania kortyzolu, glukagonu, hormonu wzrostu, hormonów tarczycy, parathormonu i androgenów. W celu zdiagnozowania insulinooporności można posłużyć się wskaźnikiem HOMA-IR*, wyliczanym na podstawie stężeń insuliny i glukozy, obu na czczo:  HOMA-IR = insulinemia (mU/ml) x glikemia (mmol/l)/22,5. Bardziej miarodajny jest pomiar insulinooporności oparty na teście tolerancji glukozy z wykorzystaniem krzywych: glukozowej i insulinowej.  Po sprawdzeniu poziomu glukozy i insuliny na czczo (czas 0), wykonuje się oznaczenia obu parametrów w wariantach różniących się obciążającą dawką glukozy i liczbą oznaczeń insuliny. Na ogół krzywa insulinowa wyznaczana jest po obciążeniach dawkami glukozy:  50, 75 g  lub zaleconą przez lekarza, w czasie 0 i kolejnych,  godzinnych odstępach (oznaczenie dwupunktowe, krzywa trzy i czteropunktowa).  Wartości referencyjne wyznaczone są jedynie dla stężenia insuliny na czczo. W ciągu trzech dni przed wykonaniem krzywej insulinowej zalecana jest normalna dieta, bogata w węglowodany.
*ang. homeostatic model assessment - insulin resistance  

Opis badania

Przygotowanie do badania

Więcej informacji

Artykuły powiązane