Łańcuchy ciężkie IgA Kappa

Pomiar stężenia kompletnej cząsteczki IgA kappa (ciężkie łańcuchy α, lekkie łańcuchy kappa) w surowicy krwi. Cząsteczki immunoglobuliny składają się z dwóch identycznych łańcuchów ciężkich: α, μ, γ, δ, ε - definiujących klasę immunoglobuliny (odpowiednio: IgA, IgM, IgG oraz IgD i IgE) oraz dwóch identycznych łańcuchów lekkich: κ (kappa) lub λ (lambda). Prawidłowo, każdy łańcuch lekki jest kowalencyjnie połączony z łańcuchem ciężkim, a dwa łańcuchy ciężkie są połączone ze sobą kowalencyjnie w regionie zawiasowym. Istnieje 10 możliwych kombinacji łańcuchów ciężkich i lekkich struktury prawidłowych przeciwciał: IgA kappa, IgG kappa, IgM kappa, IgD kappa, IgE kappa, IgA lambda, IgG lambda, IgM lambda, IgD lambda i IgE lambda.  W przypadku patologii komórek plazmatycznych: zaburzeń limfoproliferacyjnych, gammapati monoklonalnych o nieokreślonym znaczeniu (MGUS) czy szpiczaka mnogiego dochodzi do nadmiernej  w produkcji  określonego rodzaju przeciwciał (białka monoklonalnego, M), czy to w postaci nienaruszonej cząsteczki immunoglobuliny (na ogół monoklonalne typy IgG lub IgA)  czy też fragmentów: wolnych łańcuchów lekkich, FLC (ang. free light chain) – monoklonalnych łańcuchów lekkich typu λ i κ lub wolnych łańcuchów ciężkich,  FHC (ang. free heavy chain). Pomiary stężenia białka monoklonalnego i określanie stosunku jego stężenia do stężenia immunoglobulin produkowanych przez limfocyty prawidłowe ma znaczenie diagnostyczne dla: określania rodzaju zaburzenia (nowotworu), stopnia klonalności progresji lub remisji nowotworu, agresywności,  zmian złośliwości, ryzyka etc. U osób zdrowych stężenie IgA waha się od 0,8 do 4,0 g/l. Podwyższone stężenia białka monoklonalnego IgA w surowicy wskazują na nieprawidłowości. Wytyczne zalecają wykonanie ilościowego oznaczenia białek monoklonalnych za pomocą elektroforezy. Jednak pomiar  monoklonalnej IgA tą metodą jest często utrudniony przez interferencję z innymi białkami, a pomiary nefelometryczne nie rozróżniają monoklonalnej IgA nowotworowej  od  IgA nienowotworowej. Rozróżnienie IgA obu typów jest natomiast możliwe w przypadku pomiarów stężenia IgA kappa  i IgA lambda.  Pomiar stężenia obu:  IgA kappa  i IgA lambda wraz z wyliczonym stosunkiem ich stężeń: IgA kappa/IgA lambda i porównanie z wartościami dla osób zdrowych jest czułym wskaźnikiem klonalności.