Łańcuchy ciężkie IgM Lambda

Pomiar stężenia kompletnej cząsteczki IgM lambda (ciężkie łańcuchy μ, lekkie łańcuchy lambda) w surowicy krwi. Cząsteczki immunoglobuliny składają się z dwóch identycznych łańcuchów ciężkich: α, μ, γ, δ, ε - definiujących klasę immunoglobuliny (odpowiednio: IgA, IgM, IgG oraz IgD i IgE) oraz dwóch identycznych łańcuchów lekkich: κ (kappa) lub λ (lambda). Prawidłowo, każdy łańcuch lekki jest kowalencyjnie połączony z łańcuchem ciężkim, a dwa łańcuchy ciężkie są połączone ze sobą kowalencyjnie w regionie zawiasowym. Istnieje 10 możliwych kombinacji łańcuchów ciężkich i lekkich struktury prawidłowych przeciwciał: IgA kappa, IgG kappa, IgM kappa, IgD kappa, IgE kappa, IgA lambda, IgG lambda, IgM lambda, IgD lambda i IgE lambda.  W przypadku patologii komórek plazmatycznych: zaburzeń limfoproliferacyjnych, gammapati monoklonalnych o nieokreślonym znaczeniu (MGUS), makroglobulinemia Waldenströma czy szpiczaka mnogiego dochodzi do nadmiernej  w produkcji  określonego rodzaju przeciwciał (białka monoklonalnego, M), czy to w postaci nienaruszonej cząsteczki immunoglobuliny (na ogół monoklonalne typy IgG lub IgA)  czy też fragmentów: wolnych łańcuchów lekkich, FLC (ang. free light chain) – monoklonalnych łańcuchów lekkich typu λ i κ lub wolnych łańcuchów ciężkich,  FHC (ang. free heavy chain). Pomiary stężenia białka monoklonalnego i określanie stosunku jego stężenia do stężenia immunoglobulin produkowanych przez limfocyty prawidłowe ma znaczenie diagnostyczne dla: określania rodzaju zaburzenia (nowotworu), stopnia klonalności progresji lub remisji nowotworu, agresywności,  zmian złośliwości, ryzyka etc. U osób zdrowych stężenie IgM waha się od 0.5 - 2.0 g/L. Podwyższone stężenia białka monoklonalnego IgM w surowicy wskazują na nieprawidłowości. Wytyczne zalecają wykonanie ilościowego oznaczenia białek monoklonalnych za pomocą elektroforezy lub nefelometrycznie, jednakże pomiary nefelometryczne nie rozróżniają monoklonalnej IgM nowotworowej  od  IgM nienowotworowej. Rozróżnienie IgM obu typów jest natomiast możliwe w przypadku pomiarów stężenia IgM kappa  i IgM lambda.  Pomiar stężenia obu:  IgM kappa  i IgM lambda wraz z wyliczonym stosunkiem ich stężeń: IgM kappa/IgM lambda i porównanie z wartościami dla osób zdrowych jest czułym wskaźnikiem produktywności nowotworu.