Magnez w moczu

Magnez w przypadkowej próbce mocz, oznaczenie stosowane we wstępnej  diagnostyce przyczyn niedoborów magnezu w organizmie i przyczyn hypomagnezemii.  Magnez  (Mg++) jest jonem istotnym dla prawidłowego przebiegu wielu reakcji enzymatycznych. Oznaczanie magnezu w surowicy wykonywane w celu wykazania niedoboru -  hypomagnezemii,  jest wykonywane w przypadku:  niedożywienia i alkoholizmu, terapii cytostatykami i diuretynami, zaburzeń stężenia wapnia i potasu, w cukrzycy i po transplantacji nerki. Ze względu na to, że jedynie 1% magnezu pozostaje w płynach ustrojowych, oznaczenie magnezu w surowicy nie odzwierciedla statusu magnezu w organizmie. Wśród przyczyn obniżonego poziomu magnezu w surowicy wymieniane są przyczyny wiążące się z patologiami nerek: chronicznym  zapaleniem miedniczek nerkowych, zapaleniem kłębuszków nerkowych, ostrą martwicą cewek nerkowych, stanem po transplantacji nerki. Braki magnezu wpływają na nieprawidłowe przewodnictwo nerwowe w mięśniach i sercu, skurcze mięśni, arytmię serca itd. Pomiar magnezu uwalnianego do moczu jest stosowny przede wszystkim u osób z potwierdzoną hypomgnezemią. Stężenie magnezu w moczu mniejsze niż 0,5 mmol/l sugeruje inne niż nerkowe przyczyny hypomagnezemii. W celu ustalenia ilości magnezu wydalanego z moczem stosuje się pomiar magnezu w dobowej zbiórce moczu (DZM) – badanie 279.  Wydalanie magnezu z moczem w ilości większej niż 1 mmol na dobę sugeruje nerkową genezę hypomagnezemii.