Makroprolaktyna

Oznaczenie złożonych form prolaktyny (PRL): makroprolaktyny  oraz  dużej prolaktyny (b-PRL) i  bardzo dużej prolaktyny (bb-PRL) wykonywane jest jako oznaczenie uzupełniające w przypadkach, gdy stężenie PRL jest niewspółmiernie wysokie w stosunku do nasilenia objawów klinicznych hiperprolaktynemii lub w przypadkach niepowodzenia standardowego leczenia. Hiperprolaktynemia jest jednym z najczęstszych zaburzeń endokrynologicznych występujących u kobiet i mężczyzn. U kobiet hiperprolaktynemia manifestuje się m. in. zaburzeniami lub brakiem miesiączki, mlekotokiem, hipogonadyzmem, cyklami bezowulacyjnymi, niedomogą lutealną, niepłodnością, obniżonym libido. U mężczyzn ginekomastią, mlekotokiem, bezpłodnością, obniżonym libido. Hiperprolaktynemia, w której stwierdza się obecność złożonych form prolaktyny  nosi nazwę hipermakroprolaktynemii.  Hipermakroprolaktynemia  jest często obserwowana w przypadkach hiperprolaktynemii idiopatycznej (o nieznanej genezie), charakteryzującej się bardzo wysokimi wynikami oznaczeń PRL.

Podstawowa, aktywna  i immunogenna cząsteczka PRL jest monomerem  o ciężarze ok. 25 kDa. Makroprolaktyna jest kompleksem  monomerów, dimerów (b-PRL, big prolaktyna, 50-60 kDa) i/lub oligomerów (bb-PRL, big,big, prolaktyna , >100 kDa)  związanych z IgG,  o ciężarze przekraczającym 150 kDa. Dimery i oligomery PRL mogą występować również samodzielnie, przy czym aktywność pierwszych może być zachowana, a drugich obniżona lub całkowicie zredukowana. Obniżenie aktywności makroprolaktyny  przy zachowanej immunoreaktywności jest spowodowane utrudnionym dostępem jej miejsc wiążących  do receptorów komórek docelowych. Ilość makroprolaktyny oblicza się z proporcji wyniku oznaczenia PRL metodą podstawową i uzupełniającą w tej samej próbce.  

Brak jednoznacznych przyczyn powstawania złożonych form PRL oraz związku makroprolaktynemii ze stanami klinicznymi.

Brak jednoznacznych przyczyn powstawania złożonych form PRL oraz związku makroprolaktynemii ze stanami klinicznymi.
Hiperprolaktynemia, w której stwierdza się obecność złożonych form prolaktyny  nosi nazwę hipermakroprolaktynemii.  Hipermakroprolaktynemia  jest często obserwowana w przypadkach hiperprolaktynemii idiopatycznej (o nieznanej genezie), charakteryzującej się bardzo wysokimi wynikami oznaczeń PRL. Podstawowa, aktywna  i immunogenna cząsteczka PRL jest monomerem  o ciężarze ok. 25 kDa. Makroprolaktyna jest kompleksem  monomerów, dimerów (b-PRL, big prolaktyna, 50-60 kDa) i/lub oligomerów (bb-PRL, big,big, prolaktyna , >100 kDa)  związanych z IgG,  o ciężarze przekraczającym 150 kDa. Dimery i oligomery PRL mogą występować również samodzielnie, przy czym aktywność pierwszych może być zachowana, a drugich obniżona lub całkowicie zredukowana. Obniżenie aktywności makroprolaktyny  przy zachowanej immunoreaktywności jest spowodowane utrudnionym dostępem jej miejsc wiążących  do receptorów komórek docelowych. Ilość makroprolaktyny oblicza się z proporcji wyniku oznaczenia PRL metodą podstawową i uzupełniającą w tej samej próbce. 

 

Przeciwciała heterofilne, HAMA.