Nasienie posiew (bad. bakter.)

Bakteriologiczny posiew nasienia jest wykonywany w diagnostyce i leczeniu stanów zapalnych męskich narządów płciowych. Nasienie fizjologicznie nie jest sterylne ze względu na drobnoustroje znajdujące się na skórze w okolicy ujścia cewki moczowej oraz wewnątrz cewki. W przypadku, gdy liczba drobnoustrojów przekracza, zależnie od źródła,  103 lub 104 na mililitr nasienia mamy do czynienia z  bakteriospermią. Liczby 103 i 104  określają liczbę CFU (ang. colony forming unit) – jednostek tworzących kolonie, która jest mniejsza od całkowitej liczby komórek bakteryjnych w próbce, lecz jest przyjmowana do oceny liczebności drobnoustrojów.  Mikroflora bakteryjna układu płciowego mężczyzn, potencjalny czynnik etiologiczny zakażeń,  jest zmienna i bogata. Zależy od populacji (kraju lub miasta) i zmienia się w czasie.  Do wymiany szczepów bakterii lub zmian częstości ich występowania  dochodzi m.in. w wyniku stosowania leków przeciwbakteryjnych. Do bakterii  będących najczęstszą przyczyną zakażeń męskiego układu rozrodczego, a tym samym najczęściej spotykanych  w nasieniu należą tlenowce:  paciorkowce: S. agalactiae, S. viridians; gronkowce: S. saprophyticus, S. epidermidis, S. aureus;, Proteus spp.  Klebsiella pneumoniae, Enterobacter aerogenes; względne beztlenowce:  Corynebacterium spp., Citrobacter koseri,  Gardnerella vaginalis;  Serratia fonticola, Enterococcus spp;  Morganella morganii, E. coli oraz beztlenowce: Peptostreptococcus spp; Veillonella spp. Posiew nasienia konieczny jest dla wykonania antybiogramu i wdrożenia odpowiedniej terapii. Wskazaniem do wykonania posiewu nasienia są objawy kliniczne zapalenia (na ogół jąder, najądrzy, pęcherzyków nasiennych i prostaty) potwierdzone przez stwierdzenie obecności leukocytospermii w badaniu ogólnym nasienia.