Panel jady owadów DPA-Dx (osa, pszczoła, szerszeń)

Badanie umożliwiające precyzyjną diagnostykę i różnicowanie alergii IgE-zależnej na jad pszczoły i osy oraz rozpoznanie alergii na jad szerszeni, rodzaju owadów z rodziny Osowatych. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w atopowym mechanizmie reakcji alergicznych, miejscowych lub anafilaktycznych, określanym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen, zwany alergenem, posiadają we krwi wykrywalne stężenie IgE specyficznej dla tego alergenu (sIgE). Obecne w miejscu wniknięcia alergenu do organizmu cząsteczki sIgE (związane z powierzchnią komórek odpornościowych) indukują swoistą odpowiedź na alergen, prowadząc do miejscowego stanu zapalnego. Równocześnie, nasilenie produkcji sIgE niezwiązanej z komórkami wzmacnia, a niekiedy uogólnia, alergiczną reakcję zapalną. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem sIgE we krwi obwodowej. Pomiar in vitro stężenia sIgE w surowicy jest konieczny do identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie i łącznie z wywiadem klinicznym, testami skórnymi i wynikami innych badań laboratoryjnych i ambulatoryjnych wchodzi w skład diagnostycznego algorytmu alergii. W odróżnieniu od badań in vivo: testów skórnych i prowokacji, wykonywane in vitro oznaczenie sIgE nie niesie ryzyka dla pacjenta. Jest to szczególnie istotne w diagnostyce uczulenia na jady owadów, ze względu na możliwość występowania niezwykle silnych reakcji anafilaktycznych po wykonaniu testów skórnych u silnie uczulonych pacjentów.  Dla każdego alergenu z panelu ilościowy wynik stężenia sIgE podawany jest oddzielnie na wspólnym raporcie testu. Panel zawiera alergeny jadu pszczoły miodnej – pełny ekstrakt alergenowy jadu:  i1 i zdefiniowane, główne komponenty molekularne uzyskane na drodze rekombinacji: i208 – rApi m 1– fosfolipazę A2; i213 – rApim 2 – hialuronidazę oraz  i216 – rApi m 10 – ikarapinę (białko bogate w reszty węglowodanowe: ang. carbohydrate-rich protein)  oraz alergeny jadu osy pospolitej – pełny ekstrakt alergenowy jadu: i3 i zdefiniowane główne komponenty molekularne uzyskane na drodze rekombinacji:  i209 – rVes v 5 – Antygen 5 oraz  i211 – rVes v 1 – fosfolipazę A1, a także obecne w obu jadach reagujące krzyżowo determinanty cukrowe CCD. Pozwala na: precyzyjne różnicowanie pomiędzy monoalergią na jad pszczoły i jad osy; rozpoznanie podwójnego uczulenia (pszczoła + osa) i możliwej reakcji krzyżowej badanej IgE in vitro związanej z CCD, w efekcie na określenie podatności  pacjenta na immunoterapię swoistą. Ze względu na wysoką (ok. 75%) homologię  sekwencji aminokwasów pomiędzy  głównym alergenem osy: Ves v 5 (Antygenem 5)  i odpowiednikiem z jadu szerszenia: Vesp v 5, obecność sIgE dla Ves v 5 wskazuje również na możliwość uczulenia na jad szerszenia, zawłaszcza, jeżeli  w wywiadzie odnotowano ostre objawy alergiczne po użądleniu szerszenia. Homologia Vesp v 5 i Ves v 5 jest na tyle duża, że umożliwia efektywną immunoterapię alergii na jad szerszenia za pomocą preparatu jadu osy. Skuteczność obu terapii: swoistej dla rodzaju (Szerszeń) i międzyrodzajowej (Szerszeń/Osa), określana  nasileniem szeroko pojętej reakcji alergicznej po użądleniu mimo zakończonej terapii, jest porównywalna. Jednajże przyjęcie, jako wyłącznego kryterium skuteczności terapii, liczby przypadków ogólnoustrojowej reakcji alergicznej  po użądleniu u odczulanych, wskazuje na większą skuteczność terapii jadem specyficznym dla rodzaju. Wyniki są wyrażane w kU/l i zaszeregowane do klas RAST.