Panel urogenitalny: HPV HR DNA 14 typów, Ch. trachomatis, M. genitalium,U. urealyticum,U. parvum met. real time PCR, jakościowo

Panel zakażeń urogenitalnych obejmujący wirus brodawczaka ludzkiego, HPV (ang. Human Papilloma Virus), Chlamydia trachomatis (Ch. trachomatis), Mycoplasma genitalium (M. genitalium), Ureaplasma urealyticum/ Ureaplasma parvum umożliwiający rozpoznanie współistniejących zakażeń układu moczopłciowego w oparciu o metodą Real-time PCR.
Zakażenia wirusem HPV należą do najczęstszych zakażeń przenoszonych drogą płciową. Większość z nich wiąże się z niegroźnymi i ustępującymi samoistnie konsekwencjami klinicznymi, jednak przewlekłe zakażenie może ulec progresji do raka szyjki macicy. Zidentyfikowano ponad sto różnych typów wirusa HPV, spośród których ponad czterdzieści atakuje nabłonek płaski błon śluzowych i narządów rodnych. Dla wirusów atakujących narządy rodne zwykle stosuje się podział na typy (wirusów) wysokiego ryzyka (ang. high risk, HR) i niskiego ryzyka (ang. low risk, LR), w oparciu o ich potencjał kancerogenny. Typy wysokiego ryzyka (HR HPV) związane są z inwazyjnym rakiem szyjki macicy lub z jego bezpośrednim prekursorem (zmianami dużego stopnia w obrębie nabłonka płaskiego szyjki macicy, ang. high-grade squamous intraepithelial lesion, HG-SIL; śródnabłonkową neoplazją szyjki macicy, ang. cervical intraepithelial neoplasia, CIN lub rakiem przedinwazyjnym, łac.  carcinoma in situ). Wirusy HPV niskiego ryzyka (LR HPV) wywołują łagodne zmiany, niezwiązane z rakiem szyjki macicy. Globalnie, około 70% przypadków inwazyjnego raka szyjki macicy wywoływanych jest wirusem HPV 16 i HPV 18. Zakażenie HPV 16 i HPV 18 niesie większe ryzyko nowotworu złośliwego niż zakażenie pozostałymi typami HPV wysokiego ryzyka.
Badanie wykrywa DNA HPV typów wysokiego ryzyka (HR HPV) w komórkach szyjki macicy pobranych na płynne podłoże transportowe. Testem wykrywa się i identyfikuje 14 typów wirusa HPV wysokiego ryzyka onkogennego: 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66, 68 oraz  sekwencję endogennych ludzkich beta globin, przez co możliwa jest weryfikacja, czy badana próbka zawiera odpowiednie komórki. Uzyskiwane wyniki, poddawane są  ocenie istotności klinicznej. Ponieważ większość zakażeń HPV ma charakter przemijający, dodatnie wyniki HR HPV o niskiej wartości liczbowej (wykraczającej poza ustaloną dla testu wartość odcięcia), uważane są za nieistotne klinicznie, ze względu na wysokie prawdopodobieństwo samoistnej eradykacji wirusa z organizmu.
Chlamydia trachomatis (Ch. trachomatis), jest wewnątrzkomórkowym patogenem, bakterią,  wywołującą chlamydiozę, chorobę przenoszoną drogą płciową. Zakażenia Ch. trachomatis korelują z obecnością stanów zapalnych jajowodów; ryzykiem wystąpienia ciąży pozamacicznej, niepłodności związanej z niedrożnością dróg płciowych. U mężczyzn zakażenie Ch. trachomatis może powodować stany zapalne najądrzy i niegonokokowe zapalenie cewki moczowej. Szczególnie u kobiet, zakażenie przebiegać może bezobjawowo, prowadząc do wspomnianych powikłań i stanów zapalnych trudniejszych do wyleczenia.
W próbce badanej w kierunku Ch. trachomatis zasadne jest wykonanie panelu badań w kierunku innych zakażeń urogenitalnych ze względu na duży odsetek koinfekcji patogenami wymagającymi innych strategii leczenia (m.in.: Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum i/lub  Mycoplasma genitalium).
Nosicielami rodziny bakterii –  Mycoplasmataceae, wg szacunków, jest ok. 70% osób aktywnych seksualnie. Największe znaczenie kliniczne w obrębie rodziny mają M. hominis i M. genitalium, których obecność koreluje ze: stanem zapalnym cewki moczowej; bakteryjnym zapaleniem pochwy; gorączką poporodową; posocznicą oraz zakażeniami OUN (M. hominis). Obecność M. genitalium uważa się za czynnik sprawczy nie-chlamydiowego i nie-gonokokowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn oraz  szyjki macicy u kobiet oraz  prawdopodobną przyczyną stanów zapalnych pęcherza moczowego.
Ureaplasma urealyticum (U. urealyticum) jest u mężczyzn przyczyną ostrych zapaleń przedniego odcinka cewki moczowej oraz wysięków ropnych i nieleczona może prowadzić do zapalenia najądrzy. U kobiet objawy infekcyjne zlokalizowane są głównie w obrębie dolnego odcinka dróg moczowo-płciowych. U. urealyticum jest przyczyną zapalenia szyjki macicy, endometrium, jajowodów i narządów miednicy małej. W dawnym ujęciu,  od  człowieka izoluje się dwa gatunki ureaplazm o 14 serotypach: Ureaplasma parvum, tzw. biowar 1 (serotypy 1,3,6,14) oraz Ureaplasma urealyticum, tzw. biowar 2 (serotypy 2, 4, 5, 7-13).  Gatunki (biowary) identyfikuje się metodami molekularnymi. Różnicowanie jest celowe ze względu na większe znaczenie kliniczne, szczególnie w patologii ciąży, U. urealyticum. Panel pozwala  identyfikuje: Ch. trachomatis,  M. genitalium oraz U. urealyticum/U. parvum.
Materiałem do badań są: u kobiet: wymazy z dróg moczowo-płciowych: szyjki macicy, tarczy szyjki macicy, pochwy; u mężczyzn: wymazy z dróg moczowo-płciowych (cewki moczowej, prącia); u obu płci: wymazy z gardła, odbytu, miejsc zmienionych chorobowo.
Badanie wykrywa w materiale pobranym od chorego: HPV HR, Ch. trachomatis, M.genitalium, U. urealyticum/U. parvum. Metoda testy oparta jest na łańcuchowej reakcji polimerazy w czasie rzeczywistym (Real-time PCR) z użyciem starterów i sond fluorescencyjnych, komplementarnych do fragmentu genomu tych patogenów. Jako matrycy używa się DNA wyizolowanego z materiału pobranego od pacjenta.