Panel wątrobowy (anty-LKM, anty-SLA/LP) met. IIF

Panel wątrobowy (anty-LKM, anty-SLA) metodą pośredniej immunofluorescencji (IIF), jest  przydatny w diagnostyce i różnicowaniu autoimmunizacyjnych chorób wątroby. Autoimmunizacyjne choroby wątroby są problemem diagnostycznym ze względu na trudności  we wczesnym rozpoznaniu. Choroby autoimmunizacyjne  polegają na autoagresji układu odpornościowego, który rozpoznaje własne antygeny jako obce i w konsekwencji uruchamia mechanizmy niszczenia własnych tkanek, w których uczestniczą tzw. autoprzeciwciała. Autoprzeciwciała  wykazują swoistość  dla różnych organelli komórkowych różnych tkanek organizmu. Efekty działania autoprzeciwciał  wpływają na charakter choroby. Identyfikacja autoprzeciwciał i określenie ich ilości pozwala na różnicowanie chorób autoimmunizacyjnych.  Autoimmunizacyjne zapalenie wątroby,  AZW, AIH (ang. autoimmune hepatitis) jest przewlekłą chorobą  miąższu wątroby. AZW objawia się naciekami  komórek zapalnych w tkance wątrobowej,  ogniskami  martwicy miąższu wątroby, zastępowanymi przez tkankę włóknistą. Nieleczone  może prowadzić do marskości wątroby. Pierwotna marskość żółciowa wątroby, PBC (ang. primary biliary cirrhosis) objawia się uszkadzaniem wewnętrznych przewodzików żółciowych, które prowadzi do cholestazy. W następstwie dochodzi do stanu zapalnego, włóknienia i marskości. W diagnostyce  AZW  (AIH) i różnicowaniu na typy kliniczne identyfikuje  się przeciwciała:  w typie I: ANA (przeciwjądrowe), ASMA (przeciw mięśniom gładkim, przeciwaktynowe); w typie II (młodzieńczym): LKM1 (przeciwmikrosomalne typu 1) i anty - LC 1 (przeciw cytozolowi komórek wątroby); w  typie III głównie anty-SLA/LP (przeciw rozpuszczalnym antygenom wątroby). W diagnostyce PBC oznacza się przeciwciała AMA (przeciwmitochondrialne) oraz AMA typu M2. Ze względu na brak stuprocentowej specyficzności autoprzeciwciał,  w diagnostyce chorób autoimmunizacyjnych stosuje się równoczesne oznaczenie kilku przeciwciał (panelu), co zapewnie większą moc diagnostyczną niż oznaczenia pojedyncze. Badanie wykonywane metodą pośredniej immunofluorescencji (IIF) pozwala na ustalenie rodzaju  świecenia, miana i swoistości autoprzeciwciał.