PAPP-A + HCG wolna podjednostka beta + PlGF (Delfia)

Pomiary w surowicy ciężarnej stężenia PAPP-A,  wolnej podjednostki β-HCG (Test podwójny) i łożyskowego czynnika wzrostu, PlGF, stosowane w ocenie ryzyka wad chromosomowych płodu w I trymestrze ciąży oraz ryzyka preeklampsji (PlGF). Nieprawidłowe stężenie osoczowego białka ciążowego, PAPP-A jest wskaźnikiem ryzyka m.in. porodu przedwczesnego, stanu przedrzucawkowego (preeklampsji) i urodzenia martwego dziecka. W ciąży PAPP-A jest wydzielane w dużych ilościach do krwi matki przez trofoblast i łożysko. Staje się  wykrywalne od 28 dnia po zapłodnieniu, a jego stężenie narasta stopniowo w miarę rozwoju płodu. Dynamika wzrostu stężenia PAPP-A jest wskaźnikiem prawidłowości przebiegu ciąży i dobrostanu płodu, ulegając mierzalnym zmianom w przypadku ciąży z płodem obciążonym wadami genetycznymi (chromosomowymi). Analogicznym do PAPP-a wskaźnikiem wad chromosomowych  płodu, przebiegu ciąży i dobrostanu płodu jest stężenie wolnej podjednostki β-HCG. Słabszy wzrost stężenia wolnej β-HCG towarzyszy ciąży pozamacicznej, a poronieniu gwałtowny spadek. Moc diagnostyczna (predykcyjna) pomiarów obu wskaźników znacznie wzrasta, gdy ich wyniki interpretowane są łącznie, w ramach tzw. testu podwójnego. Wyniki obu wskaźników odnoszone są do median prawidłowych stężeń dla odpowiedniego  wieku ciąży. Obliczenia wymagają zastosowania programu diagnostycznego, podlegającego odpowiedniej walidacji i atestacji.  Rozwinięciem testu podwójnego (PAPP-A+wolna β-HCG) jest uwzględnienie w algorytmie oceny ryzyka stężenia w surowicy ciężarnej łożyskowego czynnika wzrostu, PlGF (ang. placenta growth factor). Jako cytokina, PlGF należy do rodziny naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka, VEGF (ang. vascular endothelial growth factor), białek uczestniczących w aktywacji angiogenezy, wiążących się z jego receptorami (VEGFR). PIGF uczestniczy w większości angiogennych i proliferacyjnych efektów VEGF, indukując dojrzewanie oraz stabilizację nowopowstałych naczyń krwionośnych.  Choroby układu krążenia związane z nieprawidłową angiogenezą są jedną z przyczyn nieprawidłowego rozwoju płodu i powikłań ciąży, do których zaliczany jest stan przedrzucawkowy  (preeklampsja). Uwzględnienie stężenia PIGF w algorytmie obliczania ryzyka obciążenia płodu poprawia precyzję testu podwójnego, zwiększając współczynnik wykrywalności o 2-8% i zmniejszając odsetek wyników fałszywie dodatnich o 0,1-2%. W przypadku ciąż z zespołem Downa, poziom PIGF matki w I trymestrze jest znacząco obniżony w porównaniu z ciążą bez tej wady. Testy  PAPP-A i wolnej β-HCG posiadają atestację Fundacji Medycyny Płodowej, FMF (ang. Fetal Medicine Foundation) dla oceny ryzyka wad chromosomowych płodu; test PIGF posiada atest FMF dla oceny ryzyka preeklampsji. Akredytacja FMF dotyczy testów określających stężenie markerów biochemicznych,  sprzętu USG, uprawnień lekarza oraz programów wyliczających ryzyko danej patologii płodu lub matki.