P/c. p. glikoproteinie związanej z mieliną (MAG) IgA

Badanie wykorzystywane w diagnostyce polineuropatii demielinizacyjnej charakteryzującej się klinicznie ataksją czuciową, drżeniem, parestezjami i zaburzeniami chodu.Neuropatia obwodowa anty-MAG jest stosunkowo rzadka. Stanowi prawdopodobnie 5% zaburzeń zaliczanych do przewlekłych zapalnych polineuripatii demielinizacyjnych, CIDP   (ang. chronic inflammatory demyelinating polyradiculoneuropathy). Wiąże się z  gammapatią monoklonalną w klasach IgM, IgG lub IgA. Od większości polineuropatii CIDP różni się tym, że nie ma charakteru zapalnego, przez co typowe metody leczenia CIDP okazują się w jej przypadku, w dłuższej perspektywie, nieskuteczne. Neuropatia anty-MAG jest specyficzną neuropatią obwodową o mechanizmie autoimmunizacyjnym, czyli takim, w którym układ odpornościowy atakuje komórki własnego układu nerwowego pozbawiając ich zdolności prawidłowego funkcjonowania. W jej przypadku efektorem patomechanizmu są patologiczne przeciwciała – autoprzeciwciała –  atakujące ochraniające neurony komórki Schwanna. W miarę postępu procesu destrukcji otoczki mielinowej, komórki nerwowe w określonym regionie tracą funkcję, co manifestuje się jako sensoryczne i motoryczne problemy chorego. Autoprzeciwciała skierowane są przeciwko glikoproteinie mielinowej (glikoproteinie związanej z mieliną), MAG (ang. myelin-associated glycoprotein), składnikowi osłonek mielinowych komórek Schwanna. Ich integralność jest  niezbędna do utrzymania prawidłowych funkcji komórek nerwowych i zdrowego obwodowego układu nerwowego. Zaburzenie manifestują się u 10% osób dotkniętych neuropatią obwodową. Osoby chore odczuwają problemy sensoryczne; deficyty motoryczne, zwykle w postaci drżenia rąk lub trudności z chodzeniem. Zaburzenie obejmują  przede wszystkim dystalną utratę czucia w kończynach (dłoniach i stopach), mrowienie w dotkniętych kończynach, łagodne do umiarkowanego drżeniem,  słabą równowagę, co może prowadzić do trudności w chodzeniu. W miarę postępu choroby rozwija się również osłabienie mięśni. Dziewięćdziesiąt procent pacjentów to mężczyźni, a większość z nich jest w wieku 50 lub 60 lat.