P/c. p. mikrosomom wątroby i nerki (anty-LKM) met. IIF

Krótko o badaniu

Przeciwciała przeciw mikrosomom wątroby i nerki (anty-LKM)  metodą IIF, oznaczenie przydatne w diagnostyce autoimmunizacyjnego zapalenia wątroby typu II.

Więcej informacji

Oznaczenie autoprzeciwciał  przeciw mikrosomom wątroby i nerki (anty-LKM), metodą immunofluorescencji pośredniej IIF, jest przydatne w diagnostyce autoimmunizacyjnego zapalenia wątroby typu II. Autoimmunizacyjne zapalenie wątroby – AZW, AIH (autoimmune hepatitis) jest przewlekłą chorobą  miąższu wątroby. AZW objawia się naciekami  komórek zapalnych w tkance wątrobowej,  ogniskami  martwicy miąższu wątroby, zastępowanymi przez tkankę włóknistą. Nieleczone  może prowadzić do marskości wątroby. Choroba przebiega rzutami, przygasa w wyniku leczenia przeciwzapalnego. Charakteryzuje się obecnością autoprzeciwciał, które stanowią podstawę do podziału na różne typy kliniczne. Do najczęściej spotykanych należą przeciwciała przeciwko antygenowi mikrosomalnemu wątroby i nerek, anty-LKM (ang. liver kidney

microsomes), przeciwciała przeciwjądrowe (ANA), przeciwko mięśniom gładkim (ASMA) i antygenowi rozpuszczalnemu wątroby (anty-SLA). Przeciwciała anty-LKM są obecne w typie II, tzw. młodzieńczym, AZW. Antygenem dla anty-LKM jest cytochrom P450IID6 zlokalizowany w mikrosomach.