Pc. p. Saccharomyces cerevisiae IgA (ASCA) met. IIF

Oznaczenie przeciwciał IgA przeciwko Saccharomyces cerevisiae – ASCA (ang. Anti-Saccharomyces cerevisiae Antibodies)  w różnicowej diagnostyce choroby Leśniowskiego-Crohna (ChL-C). ChL-C należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit (NZJ) o nieznanej etiologii.  Proces zapalny najczęściej umiejscowiony jest w końcowej części jelita cienkiego oraz początkowej jelita grubego i dotyka całej grubości ściany narządu. Szczyt zachorowań przypada na wiek 15 – 30 lat i 50 – 70 lat. Drugą istotną postacią chorób zapalnych jelit jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa, UC, WZJG). Obie choroby mają szereg wspólnych objawów  i ich rozpoznanie  jest często trudne, a techniki diagnostyczne  inwazyjne. W różnicowaniu ChL-C i UC istotne są dwa markery serologiczne: przeciwciała przeciw Saccharomyces cerevisiae (ASCA) oraz okołojądrowe przeciwciała przeciw cytoplazmie neutrofilów (p-ANCA). ASCA skierowane są przeciwko sekwencjom mannozy w mannanie budującym ścianę komórkową drożdży Saccharomyces cerevisiae. U dorosłych i młodzieży obecność ASCA przy braku ANCA wskazuje na chorobę Leśniowskiego-Crohna (ChL-C), sytuacja odwrotna wskazuje  na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG). Istnieją dane, że obecność  ASCA jednocześnie w obu klasach:  IgG i IgA, wykazuje zbliżoną do 100%  procent specyficzność dla  ChL-C. U chorych na ChL-C, przeciwciała ASCA IgG, pojedynczo, są obecne w 80% przypadków, a przeciwciała ASCA IgA w 35% przypadków. Natomiast u chorych na WZJG  ASCA IgA występują jedynie w 1% przypadków!  Oznaczenie ASCA w klasie IgA nie jest zamiennikiem testu ASCA IgG,  powinno być stosowane łącznie z oznaczenie przeciwciał ASCA klasie IgG. Poziom przeciwciał nie koreluje z nasileniem procesu chorobowego.