Pneumocystis carinii (jiroveci) IgG +IgM met. IIF

Oznaczenie metodą immunofluorescencji pośredniej w surowicy przeciwciał IgM i IgG specyficznych dla antygenów Pneumocystis jiroveci (dawniej Pneumocystis carinii), pomocnych w diagnostyce zakażenia P.jiroveci.  P.jiroveci jest przyczyną najczęstszego oportunistycznego zakażenia osób zakażonych wirusem HIV. P.jiroveci jest jednokomórkowym grzybem powszechnie występującym w płucach ludzi zdrowych. U osób ze sprawnym układem odpornościowym nie prowadzi do rozwoju objawowego zakażenia. U osób ze znacznym niedoborem odporności, szczególnie u chorych na AIDS (zaawansowane zakażenie wirusem HIV), a także  u noworodków, chorych na hipogammaglobulinemię, ciężkie złożone niedobory odporności – SCID (z  ang. severe combined immunodeficiency), chorych po przeszczepach i leczonych  z powodu chorób tkanki łącznej, chorych na nowotwory, osób z ciężkim niedożywieniem, P. jiroveci jest przyczyną śródmiąższowego, pneumocystozowego zapalenia płuc, pneumocytozy  – PCP (z ang. pneumocystis pneumonia), a rzadziej zakażenia wielonarządowego. Objawy kliniczne PCP są niespecyficzne, a choroba jest związana z wysoką śmiertelnością. P. jiroveci przenosi się drogą kropelkową. Do pierwotnego zakażenia dochodzi zwykle w dzieciństwie, prawdopodobnie przed ukończeniem 3 – 4 lat. W badaniu metodą immunofluorescencji pośredniej wykrywane są w surowicy przeciwciała IgM i IgG specyficzne dla antygenów P. jiroveci. Specyficzne przeciwciała obecne są od 2 – 4 tygodni od zakażenia, najpierw IgM,  a następnie IgG. W przypadku diagnostyki noworodków, wykrycie przeciwciał IgM w surowicy świadczy o wewnątrzmacicznym zakażeniu dziecka. Przeciwciała IgG u noworodków mogą pochodzić od matki w wyniku przejścia przez łożysko, dlatego ich obecność, bez równoczesnej obecności IgM, nie świadczy o zakażeniu.

Przeciwciała heterofilne.

Wynik dodatni: obecne, niedawne, przebyte zakażenie.