Pneumocystis jiroveci DNA met. PCR, jakościowo

Badanie stosowane w diagnostyce pneumocystozowego  zapalenia płuc i innych form  zakażenia i kolonizacji przez Pneumocystis jirovecii (P. jiroveci). P. jiroveci, dawniej P. carinii,  jest kosmopolitycznym grzybem stanowiącym przyczynę oportunistycznych zakażeń osób z osłabionym układem odpornościowym, przebiegających w postaci pneumocystozowego zapalenie płuc. Do pierwotnego zakażenia P. jirovecii dochodzi we wczesnym dzieciństwie, przy czym u dzieci immunokompetentnych nie obserwuje się objawów charakterystycznych. Wykazano, że zakażenie nabyte w dzieciństwie nie musi utrzymywać się przez całe życie w postaci latentnej, gdyż formy Pneumocystis ulegają stopniowej eliminacji z płuc. Chorzy na pełnoobjawowe pneumocystozowe zapalenie płuc mogą być źródłem zakażenia dla osób immunokompetentnych, u których nie dochodzi jednak do rozwoju choroby objawowej, lecz może rozwinąć się stan nosicielstwa, opisywany również jako kolonizacja lub zakażenie subkliniczne. Nie udokumentowano przypadków przeniesienia Pneumocystis na osobę immunokompetentną z immunokompetentnej osoby z zakażeniem bezobjawowym.  U osób z upośledzonym układem odpornościowym (chorzy po przeszczepach, chorzy nowotworowi, osoby chore na AIDS) P. jiroveci wywołuje śródmiąższowe zapalenie płuc, typowo przebiegające z objawami duszności, suchym kaszlem, gorączką, rzadziej z łagodną niedokrwistością i niedotlenieniem. U osób z upośledzoną odpornością zakażenie P. jiroveci wiąże się ze złymi rokowaniami.