PPJ anty-Scl-70 met. ELISA

Oznaczenie przeciwciała anty-Scl-70 (ANA) wykonywane jest w diagnostyce i określaniu ryzyka twardziny układowej (TU), choroby tkanki łącznej powodującej włóknienie skóry i narządów wewnętrznych, doprowadzające do ich niewydolności. Włóknieniu towarzyszą zmiany naczyń krwionośnych i zaburzenia układu odpornościowego. Na twardzinę układową istotnie częściej zapadają kobiety. Wyróżniana jest postać ograniczona twardziny układowej (dawniej zespół CREST, akronim słów: calcinosis, objaw Raynauda,  esophageal dysfunction, sclerodactylia,  teleangiektazja) oraz twardzina uogólniona, określana dawniej jako postępujące  stwardnienie układowe, charakteryzująca się dużą dynamiką rozwoju. Objawy kliniczne, którym towarzyszy obecność przeciwciał przeciwjądrowych Scl-70 oraz ACA (przeciw centromerom) lub przeciwciał jąderkowych świadczy o wysokim ryzyku rozwinięcia twardziny układowej w okresie 5 lat. Antygenem  dla przeciwciała anty-Scl-70 jest topoizomeraza I DNA. Anty-Scl-70 są identyfikowane u 70% chorych na twardzinę układową. Wiążę się je z uogólnionym  stwardnieniem skóry, zmianami  włóknistymi  tkanki płucnej oraz zajęciem serca w przebiegu choroby. Anty-Scl-70 należą do przeciwciał ANA. Obecność w krążeniu autoprzeciwciał ANA (ang. antinuclear antibodies) – przeciwciał swoistych dla własnych, jądrowych lub cytoplazmatycznych, rozpuszczalnych lub stałych,  antygenów wewnątrzkomórkowych  jest charakterystyczna dla szeregu systemowych (i narządowych) chorób zapalnych tkanki łącznej o podłożu autoimmunizacyjnym, przy czym poszczególne jednostki chorobowe wiążą się z obecnością charakterystycznego dla siebie zestawu reaktywności przeciwciał.

Obecność przeciwciał: 70% chorych na sklerodermię.