Pregabalina

Lek przeciwpadaczkowy, pochodna kwasu gamma-aminomasłowego (GABA). Jest  stosowana: w padaczce jako lek wspomagający leczenie napadów częściowych u dorosłych;  w leczeniu bólu neuropatycznego pochodzenia obwodowego i ośrodkowego u dorosłych m.in. w neuropatii cukrzycowej, neuralgii po przebytym półpaścu i urazie rdzenia kręgowego; w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych u dorosłych. Pregabalina po doustnym podaniu na czczo wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając po 1 h maksymalne stężenie w surowicy krwi. Po podaniu dawek wielokrotnych stan stacjonarny ustala się po 24–48 h. Podawanie z pokarmem zmniejsza maksymalne stężenie leku we krwi o ok. 25–30% i wydłuża czas jego osiągnięcia o ok. 2,5 h, nie wpływając na stopień wchłaniania leku. Biodostępność pregabaliny po podaniu doustnym wynosi ≥90% i jest niezależna od dawki. Pregabalina jest wydalana z krążenia ogólnego głównie przez nerki w postaci niezmienionej (98% dawki).  Biologiczny okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 6,3 h.  Klirensy: osoczowy i nerkowy pregabaliny są wprost proporcjonalne do klirensu kreatyniny. Osoby z niewydolnością nerek wymagają dostosowania dawki leki na podstawie klirensu kreatyniny dla uniknięcia gromadzenia się leku w organizmie. Badanie wykazuje przekroczenia zalecanego zakresu terapeutycznego lub stężenia z wysokim ryzykiem toksycznym.  O ile nie ma innych zaleceń, krew do badania powinna być pobierana przed podaniem kolejnej dawki leku.