Proteinogram białek moczu

Proteinogram białek moczu. Elektroforeza białek obecnych w koncentrowanym  moczu wykonywana jest przede wszystkim w celu identyfikacji wolnych lekkich łańcuchów – białek Bence Jonesa (BJP). Niekiedy wykorzystywana jest do analizy białek obecnych w moczu w wyniku upośledzonego  przesączania kłębuszkowego (białkomocz kłębuszkowy)   i cewkowego (białkomocz cewkowy)  lub obu. W wyniku białkomoczu kłębuszkowego z moczem wydalana jest głównie albumina. Jeżeli wydalana ilość przekracza 3-4 g na dobę  dochodzi do zespołu nerczycowego. Powodem białkomoczu  kłębuszkowego (proteinurii kłębuszkowej)  są: cukrzyca, zapalenie kłębuszków nerkowych, zakażenia układowe (np. HBV, HCV, mononukleoza), choroby autoimmunizacyjne, limfoproliferacyjne (np. szpiczak, amyloidoza), leki (np. lit), wrodzone cysty nerek. Małe białka (o ciężarze do 25 kD) podlegają przesączaniu kłębuszkowemu, lecz potem prawie całkowicie są wchłaniane  w cewkach nerkowych, stąd ich obecność w moczu jest śladowa. Pojawienie się w moczu większych stężeń małych  białek jest wynikiem upośledzenia przesączania cewkowego (proteinuria cewkowa). W przypadku tego typu proteinurii ilość białka wydalanego do moczu jest mniejsza niż 1 g/l, a albumina stanowi mniej niż 40% białka. W rozdziale elektroforetycznym moczu widoczny jest szereg pasków odzwierciedlających małe białka surowicy normalnie absorbowane przez cewki, plasujące się we frakcjach alfa i beta, rzadziej przeciwciała poliklonalne w frakcji gamma. W przypadku proteinurii mieszanej w rozdziale stwierdza się również paski albuminy, transferryny i gammaglobuliny klasy IgG i IgA. Białkomocz cewkowy i/lub mieszany powodowany jest zakażeniami nerek, chorobami autoimmunizacyjnymi, nekrozą cewek, cystami, sarkoidozą, chorobami metabolicznymi.