Stosunek wolnych łańcuchów lekkich kappa/lambda

Oznaczenie w surowicy krwi stężeń wolnych łańcuchów kappa (κ)  i lambda (λ) oraz wyliczenie ich stosunku, pomocne w wykrywaniu, rozpoznawaniu i monitorowaniu stanów związanych ze wzmożonym wytwarzaniem wolnych łańcuchów lekkich-FLC (z ang. free light chain). Wolne, łańcuchy lekkie kappa i lambda w surowicy występują w określonym stosunku. Zaburzenie tej proporcji wskazuje na monoklonalny rozrost - gammapatię monoklonalną przebiegająca z nadmiernym wytwarzaniem jednego z łańcuchów. Badanie jest wykonywane m.in. w diagnostyce dyskrazji komórek plazmatycznych i gammapatii, chorób, w których plazmocyty w sposób niekontrolowany wytwarzają immunoglobuliny lub ich podjednostki, takich jak szpiczaki,  szpiczak mnogi (plazmocytowy), amyloidoza pierwotna łańcuchów lekkich (AL), choroba łańcuchów lekkich, MGUS (gammapatia monoklonalna o nieokreślonym znaczeniu). W szpiczaku mnogim chory wytwarza tylko jeden rodzaj łańcucha lekkiego lub jego nadmiar. W początkowym okresie objawy takich stanów są nieswoiste, wraz z postępem choroby mogą powodować bóle i złamania kości, niedokrwistość, utratę masy ciała, choroby nerek, nawracające zakażenia związane z supresją mechanizmów odporonościowych. Zaburzenia stężeń lub stosunku stężeń wolnych łańcuchów kappa i lambda towarzyszyć mogą chorobom autoimmunizacyjnym, nowotworowym, stanom po przeszczepach oraz zakażeniom wirusowym i bakteryjnym. 

Wzrost stężenia jednego z łańcuchów lub nieprawidłowy stosunek stężeń: dyskrazja komórek plazmatycznych, gammapatia.

Wzrost stężenia jednego z łańcuchów lub nieprawidłowy stosunek stężeń: dyskrazja komórek plazmatycznych, gammapatia.