Szczawiany w DZM

Krótko o badaniu

Szczawiany w dobowej zbiórce moczu.  Oznaczenie stosowane do oceny wchłaniania szczawianów w organizmie, diagnozowania kamicy nerkowej oraz oceny funkcji nerek.

Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

Więcej informacji

Oznaczenie stosowane do oceny wchłaniania szczawianów w organizmie, diagnozowania kamicy nerkowej oraz oceny funkcji nerek. Kwas szczawiowy nie ulega w organizmie człowieka rozkładowi. Pula szczawianu w moczu w 10 do 30 % pochodzi bezpośrednio z diety. Szczawian wapnia jest słabo rozpuszczalny i dlatego stanowi najczęstszą przyczyną kamicy nerkowej. U chorych na idiopatyczną kamicę nerkową wydalanie szczawianów do moczu jest wzmożone u jednego na trzech mężczyzn i u co piątej kobiety. W zespołach nieprawidłowego wchłaniania, przykładowo w chorobie Crohna, wapń tworzy w świetle jelita  kompleksy z fosforem i kwasami tłuszczowymi, co nasila wchłanianie szczawianu. Wysokie stężenie szczawianów we krwi i w moczu w przypadku rzadkich zaburzeń genetycznych prowadzi do oksalozy (ang. oxalosis), choroby wywołanej przez kryształy szczawianu wapnia (ang. disease caused by calcium oxalate crystals). Poziom szczawianów w moczu wzrasta w 2-4 godziny po posiłku, dlatego oznaczanie szczawianów w przypadkowej  próbce  moczu jest niemiarodajne. Wzrost stężenia szczawianów w moczu jest konsekwencją przedawkowania witaminy C, metabolizowanej do szczawianu,  zatrucia glikolem etylenowym analogicznie  metabolizowanym do szczawianu, a także, bezpośrednio zatrucia kwasem szczawiowym obecnym w środkach czyszczących i wybielaczach. Przed przystąpieniem do 24 h zbiórki moczu, należy zgłosić się do Punktu Pobrań po odbiór stabilizatora. Stabilizator: 6N HCl, przechowywany w oznakowanych probówkach szklanych w objętości 10 ml, stosowany jest w proporcji: 10 ml (zawartość jednej probówki) na 1 l moczu. Stabilizator powinien być dodawany do naczynia zwierającego pierwszą porcję zebranego moczu.

Przygotowanie do badania

Przeprowadzenie dobowej zbiórki moczu (DZM). W dniu poprzedzającym badanie należy przygotować naczynie o objętości 2-3 litrów z dopasowaną zakrętką i podziałką umożliwiającą odczyt objętości. Zbiórkę dobową rozpoczyna się rano (przykładowo o 6:00), od drugiej dziennej porcji moczu (pierwszą należy odrzucić). Stabilizator (1 fiolka 10 ml  6N HCl) wlewany jest do pojemnika, w którym znajduje się porcja moczu rozpoczynająca zbiórkę. Gdy zebrana objętość moczu przekracza 1 l, do naczynia wlewana jest  kolejna 10 ml porcja  stabilizatora. Oczekiwane pH stabilizowanego moczu wynosi około 2. Mocz zbierany jest przez 24 h. Ostatnią porcję zbiórki stanowi pierwsza porcja porannego moczu z dnia następnego. Zbierany mocz przechowywać w chłodnym miejscu. Po zakończeniu zbiórki zmierzyć całkowitą objętość zebranego moczu. Po dokładnym wymieszaniu całości odlać porcję moczu do jednorazowego Pojemnika na mocz z nakrętką. W opisie pojemnika uwzględnić: imię i nazwisko badanego; czas rozpoczęcia i zakończenia zbiórki; całkowitą objętość zebranego moczu. Istotne jest odnotowanie użycia stabilizatora moczu: DZM + HCl. Próbkę dostarczać do laboratorium w możliwie najkrótszym czasie.