Toksokaroza canis i cati IgA (ELISA)

Test stosowany do różnicowanie świeżego i odległego zarażenia Toxocara spp. oraz do określania skuteczności leczenia. Toksokaroza jest chorobą pasożytniczą powodowaną przez nicienie: glistę psią -Toxocara canis (T. canis) lub glistę kocią (T. cati). Dla obu gatunków człowiek jest żywicielem przypadkowym. Do zarażenia dochodzi drogą pokarmową: przez ręce zabrudzoną glebą skażoną jajami pasożyta z kału zarażonych zwierząt, przez skażony pokarm lub bezpośrednio przez zarażone zwierzęta i ich odchody. Choroba może przebiegać w jednej z czterech postaci, jako: 1) toksokaroza utajona 2) toksokaroza trzewna 3) toksokaroza oczna lub 4) neurotokaroza. Badanie serokonwersji w klasie IgG odgrywa znaczącą rolę w diagnostyce toksokarozy, lecz nie pozwala na różnicowania zarażenia świeżego i odległego oraz na monitorowanie skuteczności leczenia.  Wyjątkiem jest analiza IgG metodą immunoblotu, którą wykazano, że powodzeniu terapii towarzyszy spadek ilości IgG specyficznych dla ciężkich frakcji antygenów pasożyta. Optymalnym testem dla określania zmian aktywności infestacji Toxocara spp. jest określanie zmian poziomu swoistej  IgA. Po skutecznym leczeniu przeciwpasożytniczym obserwuje się stopniowe wygasanie odpowiedzi w klasie IgA, powodujące spadek stężenia krążących IgA.