VEGF

Czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego, VEGF (ang. vascular endothelial growth factor) jest cytokiną wydzielaną przez osteoblasty, makrofagi, komórki nowotworowe (w tym plazmatyczne), megakariocyty i płytki krwi. Odgrywa rolę w angiogenezie oraz stymuluje gwałtowny i odwracalny wzrost przesączania naczyniowego. Wysokie stężenie VEGF należy do dużych kryteriów diagnostycznych zespołu POEMS (ang. Polyradiculoneuropathy Organomegaly Endocrinopathy Monoclonal Plasma cell disorder Skin changes syndrome), inaczej zwanego zespołem Crow-Fukase lub zespołem Takatsuki. Znajomość stężenia VEGF jest przydatna w diagnostyce różnicowej POEMS z gammapatią monoklonalną o nieustalonym znaczeniu, MGUS (ang. monoclonal gammopathy of unknown significance); tlącą (bezobjawową) postacią szpiczaka plazmocytowego, SMM (ang. smoldering multiple myeloma); szpiczakiem plazmocytowym, MM (ang. multiple myeloma) oraz odosobnionym guzem plazmocytowym, EMP (ang. Extramedullary plasmacytoma).
Stężenie 200 pg/mL VEGF w osoczu, przyjęte jako wartość decyzyjna dla POEMS, charakteryzowało  się specyficznością diagnostyczną 95% przy czułości 68%, podczas gdy dla stężenia 1920 pg/ml VEGF w surowicy parametry te wynosiły, odpowiednio: 98% i 73%. Wielokrotna różnica stężenia VEGF w próbkach surowicy i osocza wynika z jego uwalniania przez płytki krwi. Stężenie VEGF koreluje z aktywnością choroby. Wykonanie badania możliwe jest w dedykowanych placówkach sieci DIAGNOSTYKA, których lista znajduje się na stronie www.diagnostyka.pl w katalogu Punkty Pobrań (https://diag.pl/katalogi/placowki/) po wybraniu filtra “badania wrażliwe”.