Wymaz z cewki moczowej w kierunku antygenu Chlamydia trachomatis met. immunofluorescencji

Wymaz z cewki moczowej w kierunku antygenu Chlamydia trachomatis metodą immunofluorescencji (IIF). Chlamydie są małymi, gram ujemnymi bakteriami, obligatoryjnie wewnątrzkomórkowymi.  C. trachomatis jest wyłącznie ludzkim patogenem, jednym z najważniejszych drobnoustrojów wywołujących choroby przenoszone drogą płciową. U kobiet zwykle powoduje różne stany zapalne narządów moczowo-płciowych w tym: zapalenie cewki, moczowej,  zapalenie szyjki macicy, i pęcherza, śluzówki macicy i jajowodów. Zakażenie często przebiega bezobjawowo, przez co jest nierozpoznane i nieleczone, wówczas może prowadzić do trwałej niepłodności wywołanej stanem zapalnym narządów miednicy małej lub jajowodów. Może powodować zakażenie odbytnicy i okrężnicy. U dzieci matek chorych na chlamydialne zakażenie narządów rodnych często występuje zakażenie okołoporodowe. U mężczyzn C. trachomatis jest przyczyną zapalenia cewki moczowej, gruczołu krokowego, najądrzy i odbytnicy. Zakażenie cewki moczowej może prowadzić do jej zwężenia oraz indukować pełny lub niepełny zespół Reitera. Zmienność genetyczna C. trachomatis  jest przyczyną jej licznych tropizmów, a równocześnie trudności w wykrywaniu i w eradykacji. Spowodowana jest mutacjami w obrębie czterech zmiennych domen (VD1-4) genu omp I. Znanych jest 19 serotypów C.trachomatis. Serotypy A do C są przyczyną jaglicy, choroby oczu prowadzącej do ślepoty; serotypy D-K są przyczyną zakażeń moczopłciowych, zapalenia spojówek, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów oraz zapalenia płuc noworodków; serotyp L1-L3 jest etiologicznym czynnikiem ziarnicy wenerycznej pachwin; serotypy D-K są najczęstszym bakteryjnym źródłem chorób przenoszonych drogą płciową. 70% tych zakażeń przebiega w sposób bezobjawowy lub z objawami łagodnymi. U kobiet zakażenia dróg moczopłciowych C.trachomatis o serotypie D-K prowadzą do: zapalenia szyjki macicy, zapalenia jajowodu, endometriozy (w 40 procentach przypadków zapalenia szyki macicy wywołanej C.trachomatis), bezpłodności, zapalenia cewki moczowej, choroby zapalnej narządów miednicy mniejszej, ciąży ektopowej, reaktywnego zapalenie stawów, zapalenia okołowątrobowego, a w przypadku przeniesienia patogenu na noworodka do zapalenia płuc (20%) lub zapalenie spojówek (40%). U mężczyzn serotypy D-K są najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej (NGU) oraz porzeżączkowego (PGU) zapalenia cewki moczowej po leczeniu penicyliną, a także zapalenia najądrza, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów (około 1 procenta mężczyzn z zapaleniem cewki moczowej spowodowanej C. trachomatis), zapalenia prostaty, zespołu Reitera, zapalenia odbytnicy i odbytu. C. trachomatis (D-K) powoduje również zapalenie spojówek u osób obu płci, w których źródłem zakażenia jest basen kąpielowy. Badanie wykonywane jest techniką immunofluorescencji pośredniej (IIF) pozwalającej na bezpośrednie wykrywanie antygenów bakterii w pobranym wymazie. W teście  możliwa jest równoczesna ocena jakości pobranego materiału. W populacji o niskim rozpowszechnieniu zakażenia możliwe jest uzyskiwanie większej liczby wyników fałszywie dodatnich, wymagających potwierdzenia innymi metodami (np. met. PCR).

Wynik dodatni: zakażenie C.trachomatis.

Jakość próbki – materiał bezkomórkowy.