Wymaz z pępka (bad. bakter.)

Wymaz bakteriologiczny z pępka  wykonywany w przypadku zapalenia pępka, zakażeń po zabiegach laparoskopowych i w przypadku bakteriemii. W 4 godziny przed badaniem nie stosować  miejscowych leków przeciwbakteryjnych ani środków dezynfekujących. Nie wykonywać badania w trakcie ogólnoustrojowej antybiotykoterapii. U dorosłych bogata flora bakteryjna występująca w pępku może być niebezpieczna w przypadku zabiegów laparoskopowych (np. woreczka żółciowego), w których jedno z dojść wykonywane jest w pępku. W części przypadków stosowane rutynowo metody dezynfekcji pępka przed zabiegiem okazują się nieskuteczne. Z zapalenia pępka u niemowląt izoluje się na ogół kilka gatunków drobnoustrojów tlenowych lub beztlenowców. Mikroflorę fizjologiczną człowieka stanowią drobnoustroje obecne stale:  tzw. rodzime (stali rezydenci): np. E.coli w okrężnicy, Propionibacterium  acnes na skórze, lub obecne przejściowo: kolonizujące skórę i/lub błony śluzowe. Skład drobnoustrojów rodzimych i przejściowych zmienia się w kolejnych fazach życia. Ich związek z organizmem może być mieć charakter komensalizmu, nosicielstwa lub zakażenia bezobjawowego. Wszystkie określane są jednak jako bakterie oportunistyczne lub potencjalnie chorobotwórcze.  Zakażenia objawowe, których czynnikiem etiologicznym jest określona bakteria, noszą nazwę swoistych chorób zakaźnych (np. gruźlica). W większości zakażeń obraz kliniczny jest nietypowy dla gatunku, podział kliniczny opiera się na lokalizacji zakażenia, a pełna diagnostyka wymaga mikrobiologicznej  identyfikacji bakterii, połączonej z ustaleniem ich wrażliwości na leki.