Yersinia spp. IgM met. Western blot

Serologiczna diagnostyka zakażenia bakteriami rodzaju Yersinia (Yersinia spp.) Identyfikcja przeciwciał IgM specyficznych dla Yersinia spp. metodą Western blot - potwierdzenie wyników przesiewowych testów serologicznych. Bakterie z rodzaju Yersinia są gram-ujemnymi, nie wytwarzającymi zarodników pałeczkami, należącymi do rodziny Enterobacteriacae. Wywoływane przez nie zakażenia ludzi należą do chorób odzwierzęcych (zoonoz). Za zakażenie człowieka odpowiedzialne są Yersinia enterocolitica (Y. enterocolitica), Y.pseudotuberculosis i Y.pestis. Bakterie te są szeroko rozpowszechnione w świecie, głównie w klimacie subtropikalnym i tropikalnym, lecz wykazują dużą odporność na warunki środowiskowe, w tym na niskie temperatury, w których mogą się namnażać. Dlatego mogą być przyczyną zatruć pokarmowych przenoszonych przez żywność przechowywaną w chłodniach. Y.enterocolitica wywołuje u ludzi jersiniozę, ostrą chorobę przebiegającą z biegunką i zapaleniem węzłów chłonnych krezkowych. Do zakażenia i rozwoju jersiniozy dochodzi na skutek spożycia skażonego mięsa, mleka, wody, tofu, ale także w  wyniku przetoczenia krwi zakażonej drobnoustrojem (głównie serotypy O:3, 0:5,27, O:8, O:9, w Polsce głównie 0:3, rzadziej 0:9). Obraz kliniczny zakażenia zależy od wieku chorego, stanu odporności i patogennych właściwości zarazka. Wyróżnia się dwie najważniejsze postacie jersiniozy wywołanej przez pałeczki Y.enterocolitica: jelitową i rzekomowyrostkową i kilka rzadszych, jak posocznicowa, stawowa, rumień guzowaty i inne. Choroba rzadko bywa śmiertelna, choć w przypadku bakteriemii Y.enterocolitica śmiertelność wynosi 34-50%. Na zwiększenie chorobotwórczości bakterii, w tym możliwość rozwoju posocznicy, wpływa przeładowanie organizmu żelazem, m.in w przebiegu hemochromatozy, chorób przebiegających z hemolizą i marskości wątroby. Bakterie są wydalane z kałem przez 90 dni po pojawieniu się objawów i w ten sposób przenoszą  zakażenie na innych ludzi. Y.pseudotuberculosis u ludzi wywołuje różne postacie jersiniozy, zwanej kiedyś rodencjozą, przebiegające jako zapalenia żołądka i jelit, stany zapalne węzłów chłonnych krezkowych, jatrogenne bakteriemie i posocznice, zapalenia ropne i inne. Rezerwuarem zarazka są liczne gatunki zwierząt,  zarówno ssaków, przykładowo: psy, koty, konie, gryzonie, króliki, jelenie, jak i ptaków, np. gęsi, kaczki. Do zakażenia dochodzi na skutek spożycia zakażonego odchodami zwierząt pokarmu. Do głównej triady objawów należą: gorączka, ból brzucha i wysypka. Biegunka nie jest charakterystyczna dla przebiegu zakażenia. Większość zakażeń Y. pseudotuberculosis jest samoograniczającym się procesem, rzadko o przebiegu śmiertelnym. Posocznica bakteryjna, szczególnie u osób z przewlekłym zapaleniem wątroby,  może przebiegać z dużą śmiertelnością (do 75%). Na zwiększenie chorobotwórczości Y. pseudotuberculosis wpływa jak w przypadku Y. enterocolitica przeładowanie organizmu żelazem. Testy przesiewowe  wykrywające przeciwciała IgM swoiste dla Yersinia spp. (Y. enterocolitica i Y. psedotuberculosis) oparte są na mieszaninie lipopolisacharydowych antygenów ściany komórkowej i białek komórkowych Yersinia, co dopuszcza możliwość nieswoistego wiązania i wyników fałszywie dodatnich. Stąd dodatnie wyniki takich testów weryfikowane są metodą immunoblotu opartego na zasadzie Western blotu. Pozwala to na identyfikację przeciwciał swoistych w stosunku do antygenów uznanych za wskaźnikowe dla rodzaju bakterii i ich wirulencji. W skład blotu wykonywanego w ramach badania wchodzą białka wydzielnicze bakterii: Yops (ang. Yersinia outer proteins) kodowane przez plazmid wirulencji pYV oraz białka antygenów fimbrii, wpływające na proces adhezji komórek bakteryjnych.