BMI – wskaźnik masy ciała

Redakcja Diagnostyki
Udostępnij

BMI (ang. body mass index) to wskaźnik masy ciała. Dla określenia tego współczynnika antropometrycznego stosowana jest też nazwa „wskaźnik Queteleta II”. Pochodzi ona od nazwiska belgijskiego matematyka Adolfa Queteleta, który opracował wskaźnik w 1832 r. Podkreślić trzeba, że ogólnodostępne normy BMI przeznaczone są wyłącznie dla osób dorosłych. W przypadku dzieci i młodzieży do oceny prawidłowego przybierania na masie ciała stosuje się siatki centylowe, dostosowane dla danej populacji, płci i grupy wiekowej.

BMI można obliczyć samodzielnie, korzystając ze wzoru: masa ciała w kilogramach (kg) podzielona przez wysokość ciała w metrach (m) podniesionych do potęgi drugiej. Obecnie na wielu stronach internetowych możesz spotkać specjalne kalkulatory BMI. Wystarczy wpisać wartości w pola dla masy ciała i dla wzrostu, aby po kliknięciu przycisku „Oblicz” uzyskać wynik.

Pomiar wskaźnika BMI ma szerokie znaczenie. Możesz oszacować jego wartość profilaktycznie dla kontroli masy ciała, aby upewnić się, czy prowadzony przez Ciebie styl życia i dieta są odpowiednie. Jednak specjaliści podkreślają znaczenie wartości BMI w ocenie zagrożenia rozwoju chorób i zaburzeń związanych z nadmierną masą ciała. Wymieniają wśród nich zwłaszcza: zespół metaboliczny, cukrzycę, miażdżycę i chorobę niedokrwienną serca.

Oto jak przedstawia się zakresy wartości współczynnika BMI:

  • wygłodzenie – BMI poniżej 16,0 kg/m2,
  • wychudzenie – BMI 16,0–16,99 kg/m2,
  • niedowaga – BMI 17,0–18,49 kg/m2,
  • pożądana masa ciała – BMI 18,5–24,99 kg/m2,
  • nadwaga – BMI 25,0–29,99 kg/m2,
  • otyłość I stopnia – BMI 30,0–34,99 kg/m2,
  • otyłość II stopnia – BMI 35,0–39,99 kg/m2,
  • otyłość III stopnia – BMI ponad 40,0 kg/m2.

Trzeba zaznaczyć, że wynik BMI dostarcza wyłącznie orientacyjnych informacji. Na jego podstawie nie można dokonać szczegółowej oceny antropometrycznej. Poza masą ciała i wzrostem powinno się uwzględnić płeć, wiek, budowę (osoby umięśnione, czy z masywnym kośćcem mogą mieć wyższą wartość wskaźnika), czyli szacować ułamek masy przypadający na mięśnie, szkielet, czy tkankę tłuszczową (pomiary fałdometrem oraz pomiary impedancji elektrycznej).