Erytromelalgia

Erytromelalgia (inaczej bolesny rumień kończyn) - rzadkie schorzenie o nieznanej etiologii. Historyczne początki schorzenia sięgają 1878 roku, gdy Mitchell zaproponował nazwę na podstawie objawów (erythros – ‘czerwony’, melos – ‘kończyny’, algos – ‘ból).  Wśród kryteriów rozpoznania bolesnego rumienia kończyn wyróżnia się piekący, silny ból, symetrycznie występujące zaczerwienienie i wzmożone ocieplenie skóry kończyn, objawy nawracające, objawy nasilające się po ogrzaniu, z ulgą po ochłodzeniu oraz brak reakcji na terapię. Wyróżnia się postać pierwotną (genetyczna, idiopatyczna) i wtórną (powikłania hematologiczne m.in. w czerwienicy prawdziwej, cukrzycy, nadpłytkowości i inne), a ustalenie przyczyny jest kluczem do skutecznego leczenia.

Erytromelalgia - objawy  

Objawem charakterystycznym jest nagłe zaczerwienienie i ocieplenie palców stóp oraz dłoni z towarzyszącym piekącym bólem. Symptomy mogą być skutkiem działania wysokiej temperatury, wysiłku fizycznego, spożyciem alkoholu lub kofeiny. Dotychczas nie znaleziono idealnej metody leczenia erytromelalgii. Skuteczne jest ochłodzenie i uniesienie kończyn, a także prewencja w postaci unikania wysokich temperatur i intensywnego wysiłku fizycznego. W leczeniu erytromelalgii wtórnej stosuje się leki właściwe dla schorzenia wywołującego napady. Skuteczne są tu: indometacyna, kwas acetylosalicylowy, antydepresanty, gabapentyna, antagonistów kanałów wapniowych, mizoprostol, B-adrenolityki, opioidy, meksyletyna, lidokaina.