Rutozyd

Rutozyd (z łac. Rutosidum) to organiczny związek chemiczny należący do glikozydów flawonoidowych. Pozyskiwany jest z roślin, a dokładnie z kwiatów perełkowca japońskiego, ziela gryki, aronii czarnej, bzu czarnego, berberysu pospolitego, mięty pieprzowej, dziurawca zwyczajnego, fiołka trójbarwnego, podbiału pospolitego, szczawiku zajęczego i rozchodnika ostrego.

Rutozyd znany jest przede wszystkim z właściwości antyoksydacyjnych, czyli przeciwutleniających. Oznacza to, że neutralizuje wolne rodniki – m.in. aktywne formy tlenu, które wykazują szkodliwe działanie (np. nasilają proces starzenia). Rutozyd sprawia, że utlenianie witaminy C przebiega wolniej, a tym samym jej działanie jest dłuższe.

Eksperci zwracają uwagę na zdolność rutozydu do uszczelniania, zmniejszenia łamliwości i kruchości naczyń krwionośnych, wzmacniania naczyń włosowatych, zapobiegania powstawaniu zakrzepów czy działanie przeciwwysiękowe. Trwają też badania nad przeciwzapalnymi właściwościami tego związku. 

Rutozyd zalecany jest w zaburzeniach mikrokrążenia i chorobach żył. Stosowany jest w profilaktyce i leczeniu obrzęków oraz stanów zapalnych w żyłach, a tym samym żylaków i zakrzepicy. Rutozyd podawany jest pomocniczo w profilaktyce i leczeniu przeziębienia i grypy. Nierzadko współwystępuje w połączeniu z witaminą C, co znajduje zastosowanie w stanach obniżonej odporności i w niedoborach kwasu askorbinowego. Połączenie to działa protekcyjnie na kolagen i elastynę. Rutozyd stosowany jest też w kosmetyce przy uszkodzeniach skóry czy wzmożonym łuszczeniu się naskórka.